Νάτοι οι οχθροί μας, έρχονται
κι όλο έρχονται, ποτέ δε σταματούν
κι είναι πιότεροι από ‘μας, τους βλέπεις;
Μη σε τρομάζουν τα τύμπανα του πολέμου
να μην σου ξυπνάνε τον τρόμο, παρά με την ορμή της μάχης
να σε στείλουν μίαν ώρα αρχύτερα στο χρέος σου.
Μη τους φοβάσαι τους άπιστους, γιατί αυτοί
για μια πατρίδα δεν πολεμάνε.
Το δίκιο είναι με το μέρος σου, κι ο Θεός τ’ αγαθά θέλει μόνο.
Άσε τα φλάμπουρα και τις μεγάλες κουβέντες
δεν υπάρχει χρόνος…
Οπλίσου το θάρρος
και για όπλο πάρε τη Λευτεριά υπομάλης.
Αυτή αν θέλει να σε στείλει στο χώμα, άσε την να το κάνει.
Τα παιδιά σου θα σου ανάβουν κερί υπέρ αναπαύσεως
σε λεύτερο χώμα, σε λεύτερο τάφο.
Κι ας μην σου εναποθέσουν στεφάνι δάφνης
θα είσαι ένας από τους πολλούς
που μια ψηφίδα Λευτεριάς έβαλες κι εσύ
στο μωσαϊκό της πατρίδας σου.
Τέτοια τιμή αφού σου ‘λαχε, μη τηνε χάσεις
κι άσε τους οχθρούς ν’ αλυχτάνε.
Εσύ, εδώ ζωντανός, είτε αλλού πεθαμένος
να κρατάς τις Θερμοπύλες που σου πρέπουν…
Το πιο δροσερό νερό, είναι αυτό της αδέσμευτης ψυχής
αυτό μονάχα ξεδιψά
και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι το πίνουν.
Δροσίζει δε πιότερο και όσους το στερούνται.
Ποτέ να μη δώσει ο Θεός να τελειώσει η ζωή σου
χωρίς τη δροσιά του!
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου