.jpg)
Ο κύκλος επληρώθη ξανά
Συνέβη σήμερα
στη μικρή παραθαλάσσια πόλη.
Mια γηραιά χιονονιφάδα
αφού χαιρέτησε τους ομοίους της
νομίζοντας…για τελευταία φορά
μετεωρίσθηκε, στροβιλίστηκε και καταποντίστηκε.
Προτού καταλήξει στη θάλασσα
πρόλαβε να εντυπωσιάσει τους ανθρώπους
ποικιλοτρόπως:
Τα μικρά παιδιά άνοιγαν το στόμα τους
να την καταπιούν
ευτυχώς γλίτωσε…
Άλλα ήθελαν να τη πιάσουν στα χέρια τους
λες και δεν θα έλιωνε…
Mερικά την περίμεναν για να την κάνουν
κεφάλι στο χιονάνθρωπο
Θεός φυλάξει!
Μακριά από κάτι τέτοιους τύπους
με παγωμένη καρδιά…
Ένα μωρό την αποκάλεσε: «Μπαμπάκι»
Ακούς εκεί!
Ανατρίχιασε!
Οι μεγάλοι πανικοβλήθηκαν
έτρεξαν να πάρουν αλυσίδες
να τη φυλακίσουν
οι δημοσιογράφοι την έκαναν πρώτη είδηση
μωρέ τέτοια φήμη στα γεράματα
ούτε που το φανταζόταν ποτέ…
Ο μεγάλος της φόβος ήταν
το αλάτι της στεριάς
ήταν γλυκιά από φυσικού της
δεν ήθελε να γίνει αλμυρή
έτσι και στη ιδέα μόνο
της ανέβηκε η πίεση
ένας άνεμος ψυχρός
την έσπρωξε στη θάλασσα
εκεί παραδόθηκε τελείως!
Όλο το νερό
καλωσόρισε την άφιξή της
και άρχισαν να την αγκαλιάζουν θερμά
οι μακρινοί συγγενείς της.
Τους είχε για χαμένους χρόνια
πώς τώρα βρέθηκαν εδώ;
Αφού η χιονονιφάδα έλιωσε
διαλύθηκε η μνήμη της.
Θύμησες
από την παιδική της ηλικία ξεπήδησαν
διάφανες εικόνες του παρελθόντος
από αυτή ακριβώς τη θάλασσα:
Ένιωσε πάλι τη χαρά
όταν νεογέννητη καθώς ήταν
ένα μωρό έπαιζε μαζί της στην ακροθαλασσιά.
Ζεστάθηκε από τον ήλιο της ανάμνησης
είχε κολυμπήσει με τα ψάρια
είχε παίξει με τα φύκια
αγκάλιαζε το ηλιοβασίλεμα
νανουρίζονταν με την αύρα!
Πριν καλά καλά
συνέλθει από το λήθαργο
διαπίστωσε πως
ο κύκλος της ζωής της
δεν κλείνει εδώ
μάλιστα δεν κλείνει ποτέ
το επόμενο ταξίδι της
την περίμενε σε χρόνο άγνωστο
με σταθμούς όμως γνωστούς.
Θα βρισκόταν άραγε
κανένας άνθρωπος
να γράψει έστω μία
από τις πολλές περιπέτειές της;
Είχε ακούσει πως οι άνθρωποι
κάνουν τον κύκλο τους
διαγράφοντας την προσωπική τους τροχιά
γύρω από τα στοιχεία της φύσης
και μέσα από αυτά.
