Σκέψεις

  

                              

                  

    Ενδοσκόπηση απόπλου     

 

Ένας καλός μου φίλος με 

προέτρεπε καιρό τώρα

να πάρω μέρος σε 

διαγωνισμούς ποίησης.

 Έχει πεποίθηση στο ταλέντο 

μου

 και κατά τη γνώμη του πρέπει

 αυτό να αναδειχθεί.

Πείστηκα λοιπόν

 να κάνω κάποιες απόπειρες.

 Περιμένω τα αποτελέσματα.

Δεν τρέφω για τις 

συγγραφικές μου 

ικανότητες μεγάλη 

εκτίμηση

μα οι διαγωνισμοί είναι 

μια ευκαιρία να δοκιμάσω

 την απήχηση μου στους

 ειδικούς των επιτροπών.

 Οι όροι είναι σαφείς

 ως προς τα τυπικά

 εξωτερικά 

χαρακτηριστικά των 

δημιουργιών.

 Σκέψεις μπερδεμένες 

τριβελίζουν το μυαλό μου

από τη στιγμή που 

ταχυδρόμησα τα ποιήματά

 μου.

Ποιο από όλα να διάλεγα

 ή να έγραφα επί τούτου;

 Η τριανταφυλλιά παινεύεται

τόσο για τα μπουμπούκια της

 όσο καμαρώνει και για τα ορθάνοιχτα άνθη της.

Η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα καλύτερα.

Θα γίνει αξιολόγηση στη διαλεκτική ποιας βάσης;

Στη ρητορική της λογικής

ή στην αληθοφάνεια της εσωτερίκευσης;

Πώς θα εκτιμηθεί το άναρχο

 του ελεύθερου στίχου;

Ένα έμμετρο με ρίμα αυτοσχεδιάζει στη στιγμή κι ένα νήπιο! 

Το σονέτο στην τόση του 

επιτήδευση χάνει σε 

αυθορμητισμό.

Στο μέτρημα των συλλαβών χάνεται η ροή του νοήματος.

Ο υποκειμενισμός επιλέγει αντικειμενικά;

Βραβεύει απαράμιλλα ;

Η εκάστοτε μοναδικότητα

 μπαίνει στο μικροσκόπιο ποιας αυθεντίας;

Που την όρισε ποιος;

Εγώ δέχομαι τους όρους

 τους συνηγόρους αυτής της αυτοψίας.

«Ευγενής άμιλλα»

 θα πει κάποιος.

Καλοπροαίρετα λοιπόν συμμετέχω.

Κι αν βραβευτώ;

 Εκείνη η ταπεινοφροσύνη μου

 θα  κλέψει μέρος της δόξας

και πως άλλωστε!

 "Δεν υπάρχουν δημιουργίες

 εξίσου καλές;"

Θα αναρωτηθεί

η έσω φωνή μου.

"Υπάρχουν"

Θα ψιθυρίσει τότε

 η ενοχική ψευτοηθική που με γαλούχησε.

Για να μην αναφέρω και το 

αισθητικό του θέματος...

Να είμαι στις ομορφιές μου

 στην τελετή βράβευσης.

 Να μην με πιάσει καμία κρίση

 αγοραφοβίας.

 Να μην κάνω σαρδάμ. 

Γενικά να δείχνω ηρεμία στον τυφώνα.

Κάνω την αφαίρεση μετά από 

τόσα προσκόμματα

 να βρω τι ποσοστό χαράς μου απομένει να γευτώ.

Για το ταξίδι και μόνο;

Για τη διάκριση;

 Για την αναμονή;
Για την εμπειρία;

Ναι για την εμπειρία επειδή αυτή μου λείπει.

Τελικά χωρίς να με 

ενδιαφέρει  το βαθύτερο 

κίνητρό μου

 χωρίς να αναλώνομαι σε 

μέγιστο βαθμό σε ό,τι δεν με 

αφορά

λέω" Ναι"

 στο μικρό απόπλου ψυχής.

 Με ούριο άνεμο

εν πλω

για ένα ταξιδάκι μοναχικό

 ήδη πλέω στη λαοθάλασσα 

της πολυφωνίας.

  Εφόσον διαθέτω σκαρί και

 κουπιά

 σκόπιμο κρίνω ένα ταξιδάκι στ' ανοιχτά...

Για να έχω να λέω κι εγώ 

ιστορίες στα εγγόνια μου!

 

 

Κι ενώ θεωρούσα

το θέμα τετελεσμένο

τις προάλλες

κεραυνοβολήθηκα!

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα 

από έναν διαγωνισμό που είχε 

σα θέμα τον έρωτα

το στοιχείο μου!

Πουθενά

το όνομά μου.

Η πρώτη αντίδρασή μου

άκρως συναισθηματική.

Έκλαιγα με λυγμούς

για πέντε λεπτά.

Έπειτα σιωπή και πίκρα

για το υπόλοιπο της ημέρας

και φυσικά

σκέψεις

σκέψεις

σκέψεις.

Με τη λογική

είχα ξεγελάσει το θυμικό μου

ότι τάχα

δεν με ενδιαφέρει το 

αποτέλεσμα.

Προς τι τα δάκρυα λοιπόν;

Ο Έρμαν Έσσε τα αποκαλούσε

ως τον λιωμένο πάγο της 

ψυχής!

Πληγωμένος εγωισμός;

Ίσως να είμαι εγωίστρια.

Προδομένες ελπίδες;

Ίσως να θέλω να πιστέψω σ’ 

εμένα.

Αίσθημα απόρριψης; 

Ίσως να έχω ανάγκη την 

αποδοχή.

Η λογική μου

έσπευσε να με συνεφέρει.

Σε πάνω από 200 συμμετοχές

πόσες πιθανότητες είχα;

Ακόμα και το αίσθημα 

ανωτερότητας

που ενυπάρχει στη φύση μου

αποτελεί μικρό αριθμητή

στο κλάσμα των πιθανοτήτων.

Φυσικά

οι διακριθέντες έγραψαν 

στίχους

μοναδικής ομορφιάς.

Το δέχτηκα εξ’ αρχής

το δέχομαι ακόμη

κι ας μην έχω διαβάσει τα

 ποιήματά τους.

Ένα έλλειμα

εντοπίζω

στην όλη διοργάνωση.

Ποια θέση κατέλαβα

εφόσον βαθμολογήθηκε η 

δημιουργία μου;

Άγνωστο.

Θα μπορούσε

να παρατεθεί μια λίστα

με το ψευδώνυμο, τη 

δημιουργία και τη βαθμολογία

 όλων των διαγωνιζόμενων.

Προστατεύοντας έτσι

τα ευαίσθητα προσωπικά 

δεδομένα

μα παράλληλα

και κυρίως

ρίχνοντας λίγο φως 

αξιοκρατίας

σε αυτό που αποκαλείται:

 «Κατάταξη»

Μια αδιαφάνεια

σε μια διαδικασία

που συναίνεσα.

Είμαι το ίδιο λοιπόν

ένοχη

σε ένα καρναβάλι καταξίωσης!

Λίγο η απομυθοποίηση

λίγο ο αυτοσαρκασμός

με βοηθούν

ώστε να προσπεράσω

ένα μικρό ναυάγιο

χωρίς θύματα.

 

 

Χωρίς μάσκες

αληθινή ποίηση

είναι

να διάγεις τον βίο σου

όσο πιο συνετά

θαρραλέα

και χαρούμενα

σου επιτρέπουν οι συνθήκες.

Όλα τα υπόλοιπα

είναι

προφάσεις εν αμαρτίαις…

Το ταξίδι συνεχίζεται

μεταξύ πραγματικότητας και

 ονείρου!

Βίρα τις άγκυρες!

Ξανά!

 

#TsamakiPoems