Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021

Άγιες στιγμές

 




Άγιες στιγμές


Περνώντας τα χρόνια


η Μαρία είχε χάσει όλη τη

 θερμή


που επιβάλλει το

 τελετουργικό των γιορτών.


Έπαψε να φτιάχνει γλυκά


τα έτοιμα βόλευαν πια.


Σταμάτησε να καλεί κόσμο

 στο σπίτι


ήταν εργαζόμενη εξάλλου.


Με αγγαρεία στόλιζε


το χριστουγεννιάτικο

 δέντρο.


Ακόμα και τα λαμπάκια την

 εκνεύριζαν.


Αναρωτιόταν


για το πώς βίωνε

 παλαιότερα


τη μαγεία των γιορτών

 αυτών.


Από πού αντλούσε τόση

 αισιοδοξία;


Τι νόημα έβρισκε κάποτε και

 τώρα όχι;


Ίσως τα χρόνια βάρυναν στην

 ψυχή της


ή απλά έγινε ρεαλίστρια...

Πλησίαζαν πάλι τα

 Χριστούγεννα.


Κάθε χρόνο τα ίδια.


Από την αρχή το ίδιο βαρετό

 σκηνικό.


Ο μόνος λόγος που κρατούσε

 τα έθιμα


ήταν τα μικρά της παιδιά.


Τα έκανε σε μεγάλη ηλικία.


Δεν είχε τις αντοχές


ν' ακολουθεί


την παρορμητικότητά τους


μα τα αγαπούσε πολύ


κι έκανε  ό,τι μπορούσε


για να μεγαλώνουν ανέμελα.

Φέτος


είπαν για πρώτη φορά τα

 κάλαντα.


Να μη χαθεί το έθιμο, όχι, όχι

 αυτό...


Αν και η πανδημία ήταν

 απαγορευτική


για εξόδους


τα έντυσε με τα καλά τους

 ρούχα


βάλανε τις μάσκες τους


και πήραν τους δρόμους.


Όχι μόνα τους


και η Μαρία μαζί


να τα προσέχει, δύσκολοι οι

 καιροί...


Κρυμμένη στις σκάλες των

 σπιτιών


καμάρωνε τα μικρά της

 πουλάκια!


Όταν οι νοικοκυραίοι έδιναν

 χρήματα


πριν τελειώσουν τα κάλαντα


καμάρωνε τα παιδιά της


που δεν έφευγαν


πάρα συνέχιζαν μέχρι το

 τέλος.


Δεν τα ένοιαζε το κέρδος


μα η χαρά του να

 τραγουδήσουν!


Το κοριτσάκι δε


είχε ετοιμάσει από το σπίτι


χάρτινα στολίδια για το

 δέντρο


να τα δίνει στα σπίτια


που θα τους άνοιγαν την

 πόρτα.


Μία αμοιβαία προσφορά!


Να για κάτι τέτοιες στιγμές


η Μαρία έλεγε από μέσα της:


" Χαλάλι" για όλα...


Καλώς ή κακώς


για τον Άγιο Βασίλη


τους είπε την αλήθεια χρόνια

 τώρα


αν και την πρωτοχρονιά


δώρα υπήρχαν κάτω από το

 δέντρο.


Το φλουρί για τη βασιλόπιτα


θα το κέρδιζε όποιος ήταν

 τυχερός


και όχι με κόλπο τα μικρά.


Τι άλλο απόμεινε σαν μαγεία


για τις παιδικές ψυχές;


Τα έτοιμα γλυκά


που στόλιζαν τις πιατέλες


εξαφανίστηκαν φέτος


πολλές φορές.


" Αφήστε κανένα γλυκό


μήπως έρθει και κανένας

 άνθρωπος


να τον κεράσουμε" έλεγε η

 Μαρία.


Μέσα της ήξερε όμως


πως λόγω πανδημίας


κανένας δεν θα ερχόταν

 σπίτι τους.


Παραμονή των

 Χριστουγέννων φέτος


θυμήθηκε πως είχε στο

 ντουλάπι


φορμάκια


με χριστουγεννιάτικα σχέδια


για μπισκότα.


Κοίταξε το ψυγείο, μετά το

 ντουλάπι της κουζίνας. 

Αυτό είναι... 

Μία λάμψη διαπέρασε τα

 μάτια της και στο άκουσμα

 της ερώτησης μια

 μεγαλύτερη λάμψη στην

 ψυχή των παιδιών.


" Παιδιά, τι λέτε; Θέλετε να

 φτιάξουμε μαζί μπισκοτάκια

 σοκολατένια


με σχήματα


δέντρα, καμπάνες, μπότες;"


Μία που το είπε και μία που

 τα γέλια γέμισαν το σπίτι!


Α! Να μια μικρή μαγεία...

 σκέφτηκε η Μαρία.


Αφού τα παιδιά έκριναν


πως αυτά ήταν τα πιο

 νόστιμα μπισκότα του

 κόσμου


χαμογελούσε ικανοποιημένη.


Έπειτα κάθισε στον καναπέ


βλέποντας το

 χριστουγεννιάτικο δέντρο

 με τα φωτάκια.


Τα πιο όμορφα στολίδια ήταν

 αυτά που έφτιαξαν τα παιδιά

 της όταν ήταν στο

 νηπιαγωγείο. Άλλα χάρτινα

 και άλλα πήλινα.


Το αγοράκι ήρθε στην

 αγκαλιά της και της είπε:


" Μαμά έτσι ήταν και ο

 Χριστούλης στην αγκαλιά

 της Παναγίας;"


Και τι σύμπτωση, να την λένε

 κι αυτή Μαρία...


"Ναι μωρό μου, έτσι έτσι..."


απάντησε φιλώντας τον στο

 κεφαλάκι.


Τότε ήρθε και το κοριτσάκι

 στην αγκαλιά της και

 ρώτησε:


" Μαμά είναι αλήθεια ότι τα

 προβατάκια ζέσταιναν το

 Χριστούλη όταν γεννήθηκε;"


" Ναι μωρό μου, είναι

 αλήθεια"


απάντησε η Μαρία φιλώντας

 και την κόρη της.

Το κλειδί στην πόρτα γύρισε


και φάνηκε ένα χαμογελαστό

 πρόσωπο.


" Ποιος ήρθε;"


ρώτησε η Μαρία


" Ο μπαμπάς, ο μπαμπάς!!!"


φώναξαν τα παιδιά και

 όρμησαν στην αγκαλιά του.


Η Μαρία τον φίλησε γλυκά

 και τον καλωσόρισε:


" Καλώς τον Ιωσήφ!!!"




#TsamakiPoems









Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021

Γυάλινα μάτια καθαρά


 

Γυάλινα μάτια καθαρά


Ήταν μόνο μια κούκλα

όχι του κουτιού

μα του δρόμου.


Άλλο δεν περίμενε

από το να την κλωτσήσουν

εκεί όπου

τα γυάλινα μάτια της

θα έσπαζαν ολωσδιόλου.


Δεν άντεχε να βλέπει καθαρά

τις βρωμιές του κόσμου.

Λερώθηκε 

το γαλάζιο τ' ουρανού 

και η ψυχή της

δεν μουρμούριζε πια νανουρίσματα...


Το κρύο το άντεχε 

στο γυμνό κορμί της.

Ήταν εκείνη 

η πρώτη ανάμνηση 

της ζέστης αγκαλιάς 

που χάραξε μέσα της

τη ζωή.


Δεν θα αργούσε η στιγμή

που ένας καθαρός άνθρωπος 

θα απάλλασσε 

τον τόπο από ένα σκουπίδι

κι εκείνη από το γυάλινο, καθαρό της βλέμμα...



#TsamakiPoems






Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021

Εφιάλτης

 


Εφιάλτης


Δεν ανεβαίνω σε μια δύσκολη πορεία

ούτε γλιστράω σε μιαν άγνωστη ευθεία

μόνο στο ένοχο μυαλό μου σταυρωμένη

πέφτω στη δίνη του κενού απελπισμένη.


Δεν είναι όνειρο που έρχεται τα βράδια

κι ας συνοδεύει τα μαύρα μου σκοτάδια

σε κατακόρυφη πορεία τυραννιέμαι

μέσα στον ίλιγγο μιας σκάλας που πετιέμαι.


Δεν έχω μίτο την ανάγκη μου να δέσω

ούτε ψωμί τη λογική μου για να θρέψω

η τσέπη μου χωράει την καρδιά μου μόνο

χίλια κομμάτια την κάνω κι ας ματώνω...




#TsamakiPoems




Εύθραυστη


 
Εύθραυστη

Δεν ξέρω τι πίστευες προτού με βρεις
προτού με γνωρίσεις και πριν να δεθείς
ξέρω μόνο πως εγώ ήμουν αυτή
που πρόσφερα τα πάντα για μια ψυχή.

Δεν ξέρω για σένα
πάντως εγώ είμαι
εύθραυστη, εύθραυστη, εύθραυστη
από πάνω έως κάτω
από έξω προς τα μέσα
από πάντα και για πάντα
εύθραυστη, εύθραυστη, εύθραυστη.

Τώρα που με βλέπεις μικρή αφορμή
πετάς μια πέτρα στη δειλή σου σιωπή
κι ας ξέρεις πως ματώνω στα κρυφά
αρκεί να σπάσεις τα δικά σου δεσμά.

Δεν ξέρω για σένα
πάντως εγώ είμαι
εύθραυστη, εύθραυστη, εύθραυστη
από πάνω έως κάτω
από έξω προς τα μέσα
από πάντα και για πάντα
εύθραυστη, εύθραυστη, εύθραυστη.


#TsamakiPoems





Φύγαμε


 
Φύγαμε

Κάτω στην προβλήτα
ξεχωρίζει ένας άντρας 
που κοιτά τη θάλασσα.
Στέκεται ακίνητος
στον πίνακα ζωγραφικής
χρόνια τώρα.

Σήμερα το πρωί 
δε βρίσκεται πουθενά.
Κανένα πλοίο στον ορίζοντα
η μονότονη σιωπή του τοπίου
δε δίνει απάντηση.
Ίσως να μην υπήρχε ποτέ εκεί...

Ανοίγω το παράθυρο
θαλασσινός αέρας γεμίζει το δωμάτιο
ένα χέρι με αγγίζει στον ώμο
μίαν αντρική φωνή με καλεί:
" Έλα πάμε..." 



#TsamakiPoems








Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2021

Άμεση εξόφληση




 Άμεση εξόφληση


Όταν δεν έχεις παρόν

φόρεσε το λαμπρό παρελθόν σου

και πήγαινε απρόσκλητος

στη γιορτή της ζωής.

Εξαργύρωσε το πλεόνασμα 

στην κοινωνία της χαράς

και που ξέρεις;

Μπορεί να προκύψει

ωφέλιμη επένδυση για το αύριο...

Η ζωή χαρίζεται στους αλτρουιστές

και η τόλμη, τους χρωστάει 

τουλάχιστον το κεφάλαιο.



#TsamakiPoems