Μέσα από την πνιχτή συννεφιά
ξεπρόβαλλε μιαν ακτίδα ήλιου
φωτίζοντας τον κήπο των ηρώων.
Εκεί βρέθηκα κι εγώ
μία Ανατολικιώτισα
χωρίς πρόσκληση.
Παραξενεύτηκα
που ήμουν αόρατη μπρος στα παγωνιά!
Περιδιαβαίνοντας
ανάμεσα σε τόσες προτομές
δεν αναγνώριζα κανένα πρόσωπο
κανένα στοιχείο τους σκαλισμένο
δε μαρτυρούσε
ούτε το πώς ούτε το γιατί.
Ανώνυμα παιδιά χωρίς χαμόγελο
έστεκαν παγωμένα
γυναικεία πρόσωπα μελαγχολικά
ανδρικά συνοφρυωμένα μάτια.
Ο ήλιος χάιδευε
τις χλωμές ψυχές των αγαλμάτων
ενώ το βλέμμα μου
παγιδεύτηκε στο βουβό παράπονο.
Τα παγώνια με κύκλωσαν
κρώζοντας
κι ένα ψυχρό ρεύμα με ράπισε
φαινόμουν πια
ήρθε η ώρα να φύγω.
Πέταλα κροτάλιζαν στο πλακόστρωτο
άλογα χλιμιντρίζοντας πλησίαζαν.
Έρχονταν ο καβαλάρης...
Η μάχη θα ξεκινούσε...
Ευαγγελισμός και αφύπνιση
ένας κρίνος και μιαν υπόσχεση
ένα γεγονός και μιαν ελπίδα
μέσα από τον πόνο
η εξιλέωση και η ελευθερία...
Ένα πλήθος ποντικιών
άρχισε να τσιρίζει στην καρδιά μου...
Κι όπως απροσδόκητα
βρέθηκα στον κήπο
έτσι και χάθηκα.
Αν με ρωτήσετε τώρα
τι θυμάμαι
από αυτό το ζωντανό όνειρο
θα πω αυτό μόνο:
Ελεύθερους πολιορκημένους
ανώνυμους
χωρίς χαρακτηριστικά
με μια λευκή μάσκα
να καλύπτει τα ραμμένα χείλη
όχι όμως
και την αιμορραγούσα καρδιά...
Την ελευθερία να προβάλλει
ματωμένη
από την ανάσα του Θεού
και το αμόνι των ανθρώπων.
Στο καμίνι της καρδιάς μου
ακόμη καίει
η φωτιά της δόξας και της τιμής!
#TsamakiPoems
Νάτοι οι οχθροί μας, έρχονται
κι όλο έρχονται, ποτέ δε σταματούν
κι είναι πιότεροι από ‘μας, τους βλέπεις;
Μη σε τρομάζουν τα τύμπανα του πολέμου
να μην σου ξυπνάνε τον τρόμο, παρά με την ορμή της μάχης
να σε στείλουν μίαν ώρα αρχύτερα στο χρέος σου.
Μη τους φοβάσαι τους άπιστους, γιατί αυτοί
για μια πατρίδα δεν πολεμάνε.
Το δίκιο είναι με το μέρος σου, κι ο Θεός τ’ αγαθά θέλει μόνο.
Άσε τα φλάμπουρα και τις μεγάλες κουβέντες
δεν υπάρχει χρόνος…
Οπλίσου το θάρρος
και για όπλο πάρε τη Λευτεριά υπομάλης.
Αυτή αν θέλει να σε στείλει στο χώμα, άσε την να το κάνει.
Τα παιδιά σου θα σου ανάβουν κερί υπέρ αναπαύσεως
σε λεύτερο χώμα, σε λεύτερο τάφο.
Κι ας μην σου εναποθέσουν στεφάνι δάφνης
θα είσαι ένας από τους πολλούς
που μια ψηφίδα Λευτεριάς έβαλες κι εσύ
στο μωσαϊκό της πατρίδας σου.
Τέτοια τιμή αφού σου ‘λαχε, μη τηνε χάσεις
κι άσε τους οχθρούς ν’ αλυχτάνε.
Εσύ, εδώ ζωντανός, είτε αλλού πεθαμένος
να κρατάς τις Θερμοπύλες που σου πρέπουν…
Το πιο δροσερό νερό, είναι αυτό της αδέσμευτης ψυχής
αυτό μονάχα ξεδιψά
και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι το πίνουν.
Δροσίζει δε πιότερο και όσους το στερούνται.
Ποτέ να μη δώσει ο Θεός να τελειώσει η ζωή σου
χωρίς τη δροσιά του!
#TsamakiPoems
Perla του βυθού
φυλάς το θησαυρό σου
για την εκλεκτή συγκυρία!
Μυστικό θαμμένο
στη λάσπη της κοίτης
τυχερά τα χέρια
που θωπεύουν το μουρμουρητό σου!
Τα νερά σε βρέχουν
αδιάβροχο παραμένεις!
Ο λίβας της καρδιάς
διώχνει τη σκόνη
αδιάβαστο πορεύεσαι στους αιώνες!
Ο ήλιος σε καίει
μα εσύ δροσίζεσαι
στο μουσώνα του τροπικού!
Μαργαριτάρι του Νείλου
ποια θάλασσα σε φέρνει και σε πάει;
Το εύθραυστο κέλυφος
δεν αντέχει την ομορφιά σου
πάει καιρός που αφήνεσαι
στην πλημμυρίδα του έρωτα!
Παντού και πουθενά...
#TsamakiPoems
Δεμένα μάτια με πανί
βαμμένα χείλη κερασί
τυφλόμυγα να κυνηγώ
του χρόνου κάθε μυστικό.
Της λύπης τα ψηλά βουνά
γεμίζουν χιόνια την καρδιά
Χειμώνα πιάνω και γελώ
στο τζάκι γρήγορα γυρνώ.
Στην έρημο χωρίς νερό
χωρίς πυξίδα τριγυρνώ
ανάσα γύρω μου καυτή
του θέρους όαση θολή.
Νωπό το χώμα που πατώ
φυσάει σκέψεις στο μυαλό
Φθινόπωρο, γκρίζα ψυχή
αλλάζει χρώμα στη βροχή.
Γλυκά θαμμένα "σ' αγαπώ"
ξυπνάνε τώρα στο μυαλό
λουλούδια, μυρωδιές ξανά
Άνοιξη κόκκινο χτυπά.
#TsamakiPoems
Άνοιξη σέρνεις το χορό
άσπρο με σπόρους το φουρό
ό,τι κοιμάται το ξυπνάς
όνειρο ξάστερης νυχτιάς.
Χίλιους χειμώνες κι αν περνώ
χίλιες φορές σε προσκαλώ
χίλια τραγούδια σου φυλώ
χίλιες ανάσες στο χορό.
Άνοιξη πάρε με γλυκά
βάλε στα χέρια μου φτερά
όπου σκορπάς για να με πας
χρώμα παράξενης γητειάς.
Χίλιους χειμώνες κι αν περνώ
χίλιες φορές σε προσκαλώ
χίλια τραγούδια σου φυλώ
χίλιες ανάσες στο χορό.
#TsamakiPoems
Ψευδο-σολάρισμα
Το σαβάτι της λήθης
διευθύνει το ντουέτο
πραγματικότητα- φαντασία.
Έντομη μνήμη
έντρομη κακοφωνία
στο κοντσέρτο μιας φωτογραφίας
η παράσταση καταποντίζεται
ανυψώνεται το κυάλι της απορίας!
Σολάρει το φως επιλεκτικά
εγώ στο λευκό
κι εσύ στο μαύρο, αφανής
όπως και το αντίθετο...
#TsamakiPoems
Αίνιγμα
Ούπς! Παρεξήγηση
Στο διάσελο του χρόνου
Όσα δεν ήθελα να δω
προσπέρασα θλιμμένα
τώρα μπροστά μου συναντώ
ζωής πια δεδομένα.
Κι αν όσα παραμέρισα
πικρά με γυροφέρνουν
ευθύνες δεν αμέλησα
όσο σφιχτά κι ας δένουν.
Όσα προσπάθησα να ζω
στυφά χωρίς ουσία
περτώνουν τώρα στον καιρό
νεκρά σαν οπτασία.
Κι αν όσα λάθος πίστεψα
ακόμα με παιδεύουν
σε όνειρα δε νήστεψα
όσο κι ας παρασέρνουν.
#TsamakiPoems
Μεταβολές
Tο παλιό διαβαίνει
το χάος ξυπνάει
ακόμα συμβαίνει
ποιος ξέρει που πάει;
Για όλους τα ίδια
η μοίρα θα πλέκει
με νέα βαρίδια
ζωή ποιος αντέχει;
Το μέλλον θα δείξει
ο χρόνος βαραίνει
ζωή πριν να λήξει
ποιος ξέρει που βαίνει;
Για όλους τα ίδια
η μοίρα θα πλέκει
με νέα βαρίδια
ζωή ποιος αντέχει;
#TsamakiPoems
.
Εγώ για εμένα; Α μπα!
Έργα και ημέρες μίας γυναίκας;
Δεν θα χωρούσαν
ούτε στις βιβλιοθήκες
της Αλεξάνδρειας...
Όχι
δε νιώθω την ανάγκη
να μιλήσω για εμένα
ας το κάνουν όμως οι άλλοι
αν το θέλουν.
Ή μάλλον όχι
ας μη μιλήσουν για εμένα
ας πράξουν τα δέοντα
ή έστω όπως αισθάνονται.
Υστερόγραφο:
Δεκτές μόνο
οι καλοπροαίρετες εκδηλώσεις...
#TsamakiPoems
Τώρα που πέφτουν οι μάσκες τι;
Ούτε ένα ψεύτικο χαμόγελο
δε βρίσκεται
να ξεγελάσει τους τύπους
να επιβραδύνει την απομυθοποίηση.
Τι κι αν σου έριξα το γάντι;
θάφτηκε στον χαρτοπόλεμο.
Ας συνεχίσουμε το μοναχικό χορό
μαύρο ντόμινο εγώ
θλιμμένος πιερότος εσύ
μπλεγμένοι
στις σερπαντίνες της ουτοπίας.
Σε μιαν άλλη ζωή
ίσως να ξαναβρεθούμε
στην Commedia dell'arte
αυτή τη φορά χωρίς μακιγιάζ
accesi per sempre!
#TsamakiPoems
Μια ευχή για την κατάρα του χάους
Ας ήταν εκείνη να έριχνε
τις πέτρες μόνο στο γρασίδι
να βγουν από τα σπλάχνα της Γαίας
ανθοί μοσχοβολιστοί
κι εκείνου να έπεφταν
μόνο στη θάλασσα
ώστε να δώσει ο Ποσειδώνας
τους θησαυρούς του βυθού.
Παρά να σκορπιστούν
στην ξέρα της ερήμου
σε χαράδρες απάτητες
και να μη δίνεται
καμία χάρη στο γένος μας
στο βασίλειο της πέτρας...
#TsamakiPoems
