Του χρόνου το κυνηγητό
Δεμένα μάτια με πανί
βαμμένα χείλη κερασί
τυφλόμυγα να κυνηγώ
του χρόνου κάθε μυστικό.
Της λύπης τα ψηλά βουνά
γεμίζουν χιόνια την καρδιά
Χειμώνα πιάνω και γελώ
στο τζάκι γρήγορα γυρνώ.
Στην έρημο χωρίς νερό
χωρίς πυξίδα τριγυρνώ
ανάσα γύρω μου καυτή
του θέρους όαση θολή.
Νωπό το χώμα που πατώ
φυσάει σκέψεις στο μυαλό
Φθινόπωρο, γκρίζα ψυχή
αλλάζει χρώμα στη βροχή.
Γλυκά θαμμένα "σ' αγαπώ"
ξυπνάνε τώρα στο μυαλό
λουλούδια, μυρωδιές ξανά
Άνοιξη κόκκινο χτυπά.
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου