Κάποτε κι έκτοτε

 

Κάποτε κι έκτοτε

Κάποτε είπες

πως είναι δυσκολότερο

να μείνεις μακριά μου

κι εύκολο το αντίθετο...

Διάλεξες το δύσκολο.

Πάντα βαδίζεις

το δρόμο της αρετής με τ' αγκάθια.

Εγώ δεν υπολογίστηκα

σε ότι αφορά την επιθυμία μου...

Έμεινα σαστισμένη στο σταυροδρόμι

να σε κοιτώ που ξεμάκρυνες.

Μου πήρε καιρό να καταλάβω

πώς ουδέποτε βαδίσαμε μαζί

τυχαία βρέθηκα μπροστά σου

και με προσπέρασες

ούτε σταυροδρόμι υπήρξε

με αποφάσεις και διλήμματα

ούτε τίποτα.

Κι αν θυμάμαι τη μορφή σου 

είναι που αχνά σε φυλακίζει

μιαν ίριδα σκονισμένη.

Κι αν ακούω τη φωνή σου

είναι που στα τύμπανα  

ένας υπόκωφος ψίθυρος ανασαίνει.

Κι αν αισθάνομαι το φιλί σου

να με συγκλονίζει μέχρι τον πυρήνα

του τελευταίου κυττάρου μου

είναι που τρελάθηκε το παρόν

από το υπέροχο κάποτε...

Αυτό που σαν όνειρο

με παρασέρνει

στη δίνη μιας ακμάζουσας αυταπάτης!

#TsamakiPoems