Πύρινη κόλαση

 Πύρινη κόλαση

Ανοιγοκλείνει 

η αυλαία των ματιών μας

κι όλων μία ευχή σιωπηλή 

βουίζει στην ψυχή:

Μακάρι να ήταν

σινεμά "Η κόλαση"

μα δυστυχώς δεν είναι

όχι ότι δεν είναι κόλαση

κόλαση είναι

σινεμά δεν είναι.

Το ότι δεν είμαστε

οι πρωταγωνιστές

άλλοτε μας ανακουφίζει

κι άλλοτε ενδυναμώνει 

την ενσυναίσθηση.

Αλίμονο σ' εκείνους

που κάηκαν τα όνειρά τους.

Οι ανεμογεννήτριες στο φουλ

με τη λύσσα του αέρα

να μην στεγνώνουν τα δάκρυά τους

και τη βροχή να κατακρημνίζει

τη στάχτη των ονείρων τους.

Τα χελιδόνια εγκαταλείπουν

τη γκρίζα γη

μα και αυτή δε νοιάζεται

είναι αλλού προσηλωμένη

έχει να σκάψει βαθιά

να συνεφέρει

τους ξεχασμένους σπόρους.

Θα πάρει τουλάχιστον 

τριάντα καλοκαίρια

μέχρι να ολοκληρωθεί

μια κάποια μεταστροφή

της κόλασης σε παράδεισο...

#TsamakiPoems