Γυάλινα μάτια καθαρά
Ήταν μόνο μια κούκλα
όχι του κουτιού
μα του δρόμου.
Άλλο δεν περίμενε
από το να την κλωτσήσουν
εκεί όπου
τα γυάλινα μάτια της
θα έσπαζαν ολωσδιόλου.
Δεν άντεχε να βλέπει καθαρά
τις βρωμιές του κόσμου.
Λερώθηκε
το γαλάζιο τ' ουρανού
και η ψυχή της
δεν μουρμούριζε πια νανουρίσματα...
Το κρύο το άντεχε
στο γυμνό κορμί της.
Ήταν εκείνη
η πρώτη ανάμνηση
της ζέστης αγκαλιάς
που χάραξε μέσα της
τη ζωή.
Δεν θα αργούσε η στιγμή
που ένας καθαρός άνθρωπος
θα απάλλασσε
τον τόπο από ένα σκουπίδι
κι εκείνη από το γυάλινο, καθαρό της βλέμμα...
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου