100 χρόνια μετά
Ξυπνώντας με από ύπνον ελαφρύ
σαν ποιο νυχτοπούλι και ποιον να καλεί;
Η λαλιά του τι λέει ποιος ξέρει να πει;
Μου βγάζει ρίμες σε άγνωστα "γιατί".
Ίσως να είναι μια χαμένη ψυχή
που κάποτε ζούσε στην Ανατολή
το βιός της ν' άφησε κάποιο πρωί
για ένα ταξίδι σε άγνωστη γη.
Εκατό χρονών κι ακόμα να τη βρει
ο χάρτης κάηκε στην καταστροφή
ξεριζωμένο δέντρο πάνω στη γη
αγκάθια μνήμες θεριεύουν τα " γιατί".
Του παραδείσου δεν είναι πουλί
αμάν!
γι' αυτό και πένθιμα λαλεί
ωχ αμάν!
Την κόλαση σαν πέρασε, ωχ αλί
αμάν!
ψάχνει ακόμα τη νέα του γη
ωχ αμάν!
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου