Μαζί σου
Τους λόφους του κορμιού σου
κυματιστά
με τα δάχτυλά μου περιδιαβαίνω
των πόρων τη δροσιά πως ανασαίνω
που να χορταίνω ζωή ψηλαφιστά.
Αλήτικη ψυχή, ξέρω, θα χαθείς
το μαξιλάρι δίπλα μου, δανεικό
σ' έναν τσιγγάνο, πουλί ερωτικό
σε μίαν αστροφεγγιά ίσως ξαναρθείς.
Την επόμενη φορά θα σου κρυφτώ
στου ομφαλού σου τη σκιερή πηγή
να γίνω νύμφη των δασών σου εγώ.
Γεμάτη μ' έρωτα, άλλο δε ζητώ
όσα το μάτι του ανθρώπου φθονεί
χωρίς ουσία είναι, ομολογώ.
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου