Λικνίζω τα όνειρα και τους φόβους μου με στίχους της ουτοπίας!
Σε μια στιγμή
Άδεια φωλιά
ανθρώπινο χέρι
τους νεοσσούς εξόρισε
οιωνός
απαντοχή το κενό
αντίλαλος αναθέματος
που την κατάρα σκόρπισε
όπου δικαίως έλκεται
η μπόρα έσκαψε τη γη
αναστέναξε το χώμα
μύρισε η σιωπηλή κραυγή.
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου