Παρ' ολίγον φονικό
Δεν πήγα εις την πιπεριά
να κόψω ένα πιπέρι
στη λαϊκή το διάλεξα
με το δικό μου χέρι.
Να το γεμίσω ήθελα
με ρύζι και κιμά
να φάει η οικογένεια
ωραία γεμιστά.
Τι το 'θελα και το 'κοψα
έβγαλα μια κραυγή
κοιτώντας το να έχει
ανθρώπινη μορφή!
Με χαμόγελο στα χείλη
μάτια, μύτη και μιλιά
είχε στο δεξί του μέρος
μια δική μου χαρακιά.
_ Όμορφη, καλή κοπέλα
τι σου έφταιξα μου λες;
Έσκισες τα σωθικά μου
το μαχαίρι τι το θες;
_ Βρε καημένη πιπερίτσα
που να το 'ξερα κι εγώ;
Πες μου, πόνεσες πολύ;
Να φωνάξω το γιατρό;
_ Τώρα πάει... ξέχασέ το
θα με ψήσεις στο ταψί
όση ζάχαρη κι αν βάλεις
θα πικρίζω στην ψυχή ...
_ Στο υπόσχομαι καλή μου
ποιηματάκι να σου γράψω
θέλεις μια φωτογραφία
μη τυχόν και σε ξεχάσω;
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου