Αυτοκριτική
Βαρύγδουπες λέξεις
τόνιζαν το δράμα
στο οποίο είχα ανάγκη
να πρωταγωνιστώ
για να υπάρχω.
Όχι πια!
Σε μια πρόσφατη
παθητική σύνταξη
με τραγικό φινάλε
το ανύπαρκτο ποιητικό αίτιο
τρύπησε το μάτι μου
γέλασε εκδικητικά η καρδιά μου...
Δίχως ηθικά άλλοθι
ξεγυμνώθηκα
εξετέθην στη συνείδησή μου
και πια μπορώ να πω
ότι τελείωσε η υποκρισία μου.
Χωρίς τύψεις
στέκομαι στο ύψος μου
σε χαμηλό βάθρο.
#TsamakiPoems
Ασυναρτησίες στην εξίσωση
Σε μια ζέβρα ιμιτασιόν
βρέθηκα να χαζεύω τις κάθετες ρίγες.
Όσο αυτές χόρευαν
το θεώρημα του Θαλή
αποδεικνυόταν.
Εκεί ανάμεσα στις τρεις παράλληλες
και τις προσπίπτουσες
έχτισα το γυάλινο σπιτάκι μου
μια τεράστια ανθισμένη αμυγδαλιά
από πάνω
έκανε το όνειρο να αφήνει χνάρια
της προσιτής ανάκλησης.
Οικειότητα μαζί με ξάφνιασμα
εν τέλει χαρά!
#TsamakiPoems
Την επομένη του έρωτα
Σε 'σένα μιλάω έρωτα
μη τύχει και δακρύσεις
κλείσε καλά την πόρτα σου
και μη ξαναγυρίσεις
τα όνειρα που έκανα
συντρίμμια πριν τ' αγγίξεις.
Σε 'σένα μιλάω έρωτα
μη τύχει και δακρύσεις
πες πως δε με γνώρισες
και να με λησμονήσεις
τα λόγια που σου είπα
στο παρελθόν ν' αφήσεις.
Σε 'σένα μιλάω έρωτα
μη τύχει και δακρύσεις
κάνε πως είμαι αόρατη
και μη με συγκινήσεις
τα μάτια που σου έδωσα
πίσω να τα γυρίσεις.
Πολύ δε θέλει η καρδιά
το σώμα δεν ξεχνάει
μ' ένα σου νεύμα σπαρταρά
κι απ' την αρχή κινάει.
Γι' αυτό σου λέω έρωτα
μη τύχει και δακρύσεις
κάνε το χωρισμό γιορτή
κρασί, πικρό μεθύσι
κι ίσως στη άλλη μας ζωή
η μοίρα μας αμείψει.
#TsamakiPoems
