Νέα γη

 

Νέα γη

Κι ήταν στο πνεύμα σου, αυτό, που κοντοστάθηκα

διαμετρήματος απείρου κι απ' τα κάλλη

να προσπαθώ σε μια κλωστή σου να πιαστώ

μήπως και φτάσω στου μυαλού σου την αγκάλη.

Μα ήμουν μικρή, πολύ μικρή σαν άκουσα που είπες

με δεκανίκια και με ξέφτια στα μαλλιά

για να σταθώ για μια στιγμή μονάχα

απέναντι στη βροντερή σου τη ματιά.

Κι ήτανε τρόπαια του οίκτου σου για ‘μένα

όσα φιλιά ξεβράστηκαν στην ουτοπία που ποτίζω

μην απορείς λοιπόν που σμίλεψαν τα βράχια

σ' αυτά που τώρα πάνω τους ανθίζω.

Γιατί είσαι ψηλά, πολύ ψηλά για να με δεις

αίμα και θειάφι βρίσκω στα έγκατά μου

κι όμως επέζησα απ' τα δικά μου τα θεριά

εδώ στη νέα γη, δεν ζεις στα όνειρά μου.

 

#Tsamaki Poems