Ο μη έχων ψυχή
Παράφορο το μένος των θεών σου
ζητώντας την ψυχή μου για θυσία
ενώ εσύ μιλούσες σαν Πυθία
στο έλεος λουζόμουν των πηγών σου.
Υφάρπαξες εντέχνως μια περόνη
πως τάχα τα μαλλιά μου να στολίσεις
χωρίς τα μάτια μου να συναντήσεις
πισώπλατα να σφίξεις την αγχόνη.
Κι όμως δεν έμελλε σαν τραγωδία
στη μνήμη σου αθάνατη να ζήσω
γιατί το τέλος το δικό σου ήρθε .
Τον ίσκιο σου έπνιξε αγωνία
που την καρδιά σου, επέστρεψα πίσω
μα ψυχή δε φάνηκε γιατί βγήκε...
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου