Στάχτες

 

Στάχτες

Ήσουν απτόητος
στα χρόνια της χολέρας
σε τάφους, λένε, πάταγες
και τραγουδούσες
ο τρόμος κι ο ρυθμός
μιας επικής γαλέρας
χίλιοι ασκοί σε πήγαιναν
όπου ποθούσες.

Κι είχες, λένε 
μια πένθιμη γοητεία 
στο βλέμμα σου τρύπωναν
πύρινες γλώσσες
κρύο φιλί στο μέτωπο
χωρίς μαγεία
σκότωνε πόρνες
κι αγίες άλλες τόσες.

  Ώσπου κάποια θηλιά
έσφιξε στον κόρφο σου
και η ανάσα σου
βρωμούσε σα μαχαίρι
ήτανε, λένε, τότε
τόσος ο πόνος σου
που τα ποντίκια κρύφτηκαν
σε άλλα μέρη.

Αν τώρα σε ξυπνάνε
ουρλιαχτά το βράδυ
και αν οι γύπες αλυχτούν
χωρίς ελπίδα
να ξέρεις πως οι ψυχές
αψηφούν τον Άδη
πίσω γυρνούν, λένε,
στου θύτη την πατρίδα.

#TsamakiPoems