Χρυσάφι

Χρυσάφι

Δροσιά του πρωινού μου εσύ

ομίχλη στη ματιά σου

για πες μου τι σε τάραξε

κι άλλαξε τη θωριά σου;

Το μόνο που πίκρανε

το μόνο που με λιώνει

είναι αυτός π' αγάπησα

και μ' έζωσαν οι πόνοι.

Ποιος είν' αυτός σπουργίτι μου

γιατί να μη σε θέλει

μη μ' άλλην αρραβώνιασε

μην είν' τυφλός δε βλέπει;

Αχ μάνα μου, τι να σου πω

φοβάμαι μη με μαλώσεις

που στο ξωκλήσι του Αη Λιά

του 'ταξα να με δώσεις.

Να σου τον δώκω ήλιε μου

να 'χετε την ευκή μου

μα πρέπει να ξέρω η χήρα 'γω

ποιος παίρνει τη ζωή μου.

Είναι ο γιος του άρχοντα

ο πρώτος, το καμάρι

που 'χει κορμί σαν αετό

και πρόσωπο φεγγάρι.

Τα πλούτη δε με μέλλουνε

νιάτα δε λογαριάζω

για την καρδιά του πες μου

και τα προικιά 'τοιμάζω.

Μανούλα ξεγελάστηκα

βιάστηκα ν' αγαπήσω

και τούτος τώρα μου ζητά

λίρες να του μετρήσω.

Στα μάτια μου μη τονε δω

ακούς εκεί, χρυσάφι

άντρα δεν έχω ούτε γιο

τα πλούτη του νισάφι!

Μου είπε πως με αγαπά

κι εγώ τον θέλω τόσο

μα τον γυρεύουνε πολλές

τι έχω εγώ να δώσω;

Χρυσή σου είν' η φρονιμάδα

μαζί με την καρδούλα σου

χαράμι σε φιλάργυρο ποτέ

άκου και τη μανούλα σου.

Αν δεν τον πάρω μάνα μου

θα πάω στο μοναστήρι

μαύρη θα είναι η ζωή

με ράσο και μαντήλι.

Κόρη και περιστέρα μου

λευκό μου αγγελούδι

νύφη να γένεις του Χριστού

        παρά αρχόντου δούλη!

                          #TsamakiPoems