Η βασίλισσα των βράχων
Στην αρχή ήταν ένα κορίτσι
προτού η θλίψη σκιάσει το βλέμμα της
και οι σκιές κλέψουν
την ανέμελη αθωότητά της.
Έκοψε ένα λευκό ρόδο
και το έριξε στη θάλασσα
τα κύματα να το αποθέσουν
στον υγρό τάφο της σιωπής εκείνου
μια ύστατη επιβεβαίωση
του παντοτινού χαμού.
Όμως ο βυθός ακατάδεκτος
επέστρεψε το δώρο.
Κτερίσματα δε χωρούν
στην ακατοίκητη κλίνη της μοναξιάς.
Τα κύματα έφεραν πίσω το ρόδο
πετώντας το με ορμή στην όχθη.
Η καρδιά του κοριτσιού
έσπασε σαν πέτρα.
Έμεινε ακίνητη στη θέση της
με το αίμα να κρυώνει στις φλέβες
ώσπου...έγινε βράχος.
Τριάντα πέταλα λευκά
σκορπίστηκαν
με το μοιρολόι του Ζέφυρου
το κοτσάνι θάφτηκε
στο γοερό δάκρυ της άμμου
και τα αγκάθια περήφανα
στόλισαν το κεφάλι
της βασίλισσας των βράχων!
Το χιόνι ήρθε απρόσκλητο
το άδοξο εκείνο καλοκαίρι
για να σημάνει
το τέλος μιας εποχής.
Μία διαφορετική ημέρα ξημέρωσε
κι ακόμη να νυχτώσει δε λέει...
Ο ουρανός ραίνει
τις χαμένες ψυχές
με λευκά, παγωμένα ροδοπέταλα!
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου