Γλυκιά συσκότιση καθαρτική

 Γλυκιά συσκότιση καθαρτική

Αιώνες τώρα έψαχνε

στις σκοτεινές στοές της σοφίας

το ένα και μοναδικό σύγγραμμα...

Με τα δάχτυλά της

χάιδεψε όλα εκείνα τα βιβλία

στο υγρό, υπόγειο παλαιοπωλείο.

Έγειρε το κεφάλι

να διαβάσει τη ράχη τους

μέχρις ότου

κάποιο τη μαγνητίσει.

Αυτό πρέπει να ήταν! Ω ναι!

Το πράσινο της αβύσσου

με τα ξεθωριασμένα καλλιγραφικά:

" Αισθηματικός βερμπαλισμός"

Το τράβηξε απαλά

φέρνοντάς το κοντά στα μάτια της.

Χειρόγραφο από το εξώφυλλο

μέχρι το τέλος

με το μελάνι της ψυχής

να χύνεται σπάταλα

στο χαρτί του πεπρωμένου!

Εξομολόγηση, φόβοι και όνειρα

όλα  εκτεθειμένα εκεί

μόνο για μια...

Μα βέβαια

στο εσώφυλλο η αφιέρωση

ήταν σαφής:

" Για εσένα"

Κηλίδες δακρύων

μουτζούρες ψυχής

εκείνου άραγε ή εκείνης;

" Παράξενο.. " ψιθύρισε

Ξαφνικά ένιωσε μίαν αλλόκοτη ζάλη

μίαν ανακατοσούρα προερχόμενη

από τη σκόνη; Την υγρασία;

Η μυρωδιά της απτής ουτοπίας

λύγισε τα δεδομένα της.

Τα χέρια της πέταξαν το βιβλίο

με τρόμο

και κατευθύνθηκε στο ταμείο.

" Οινόπνευμα, θέλω οινόπνευμα..."

Ένιψε τα χέρια της

ανέβηκε τα σκαλιά με ανακούφιση

και άναψε τσιγάρο ευτυχισμένη!

Η πυρπόληση του θυμικού

την είχε σώσει...

Άρχισε να ψιχαλίζει

η μάσκαρα μουτζούρωσε την ψυχή της

με μελάνι ανεξίτηλο...

Επιτέλους χαμογέλασε!

#TsamakiPoems