Μια πολιτεία ο κόσμος όλος

 Μια πολιτεία ο κόσμος όλος

 

 Μια φορά κι έναν καιρό
το γαϊτανάκι της χαράς
έπλεκε χρωματιστές κορδέλες
στις καρδιές των ανθρώπων.
Τέσσερις εποχές ανέμιζαν
γέλια κι ευγνωμοσύνη
στον ουρανό.

 

Κάθε Χειμώνα
εδώ και πολλά χρόνια
την ημέρα που έπεφτε το πρώτο χιόνι
όλα τα παιδιά
έβγαιναν χαρούμενα
στην πλατεία της μικρής πολιτείας.

 

Καθισμένα σε κύκλο
γύρω από το πηγάδι
με πιασμένα τα χέρια
τραγουδούσαν
για τον ερχομό του χιονιά.

 

Οι μεγάλοι στέκονταν συγκινημένοι
παράμερα
έως ότου το τελετουργικό κορυφωθεί.

 

Με το τελευταίο τραγούδι
όλα τα μωρά έως ενός έτους
τοποθετούνταν
γύρω από τη βάση του πηγαδιού.
Τότε
σήκωναν όλοι το κεφάλι στον ουρανό
με τα μάτια κλειστά
να καλοδεχτούν
τις νιφάδες του χιονιού
στις καρδιές τους.
Με το πρώτο άκουσμα ενός πουλιού
απάντηση της νέας εποχής
έπεφταν ο ένας
στην αγκαλιά του άλλου
ανταλλάσσοντας το φιλί της ζωής.

 

Κανείς δε θυμάται πια
εκείνη την εποχή.
Η πρώτη επιδημία
πήρε το χαμόγελο των παιδιών
σκορπίζοντας το θρήνο
στους μεγάλους.
Η δεύτερη
έβαλε κάγκελα στην αγκαλιά τους
και φαρμάκι στο φιλί.
Το μέτρημα του κακού
χάθηκε στο σκοτάδι
όπως και οι αναμνήσεις...

 

Σήμερα
στην άλλοτε χαρούμενη πολιτεία
πέφτει το πρώτο χιόνι.
Οι καρδιές παγώνουν
στις σφιχτές αγκαλιές
το φιλί πετρώνει χωρίς να δίνεται.
Με το κεφάλι σκυμμένο
μικροί και μεγάλοι
σε απόσταση μεταξύ τους
πίνουν το νερό της νέας επιδημίας
από το πηγάδι του θανάτου.

 

Ένα πουλί ακούγεται από ψηλά
και όλοι τρέχουν να κρυφτούν
στο υπόγειο καταφύγιο
της νέας εποχής.
Οι νεκροί αναπαύονται
και οι ζωντανοί θρηνούν!
Η πέμπτη εποχή
δε λέει να τελειώσει
μαύρο λάβαρο ανεμίζει
χωρίς ελπίδα...

#TsamakiPoems