Namaste
Η λαίλαπα του ατομικού μας πολέμου
αποτέφρωσε τη σιωπή.
Το κρεματόριο των στίχων
μουσειακό είδος πια
μαρτυράει όσα βάζει ο νους
κι όσα η ψυχή
θυμάται να μύρισε ή μη.
Φλογισμένες προσδοκίες
καμμένα όνειρα
στάχτη στα μάτια των ευγενών πόθων
σπονδές στο θεό της θάλασσας
ίσως όμως και ρύποι
στο υδάτινο οικοσύστημα.
Ο αέρας σκορπίζει
τα απανθρακωμένα υπολείμματα
της τολμηρής φαντασίας
θυμίζοντάς μας πως
ό,τι δε βλέπουμε
αποτελεί μια βολική παραδοχή
για τη μη ύπαρξή του.
Πολύτιμος άνθρακας ο θησαυρός
επιστρέφει στη φύση
μετέχοντας σε μια νέα αλυσίδα ζωής
ολωσδιόλου αληθινής.
Ευτυχώς που η ευγονική της αγάπης
δεν μπόρεσε
να αλλοιώσει τα κύτταρά μας.
Το θείο μέσα μου
υποκλίνεται στο θείο μέσα σου
και όλοι μαζί ας υποκλιθούμε
στο μεγαλείο της ζωής!
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου