Με την αφόπλιση
Από της παγάνας την ορμή
το ένστικτο με σπρώχνει πιο μπροστά
αόρατη στην ύλη του πευκοδάσους.
Ούτε βελόνα
δεν πέφτει στην ερημιά του νου
με την ανάσα κομμένη
σκόνη στα μάτια των κυνηγόσκυλων.
Μυρίζω το φόβο μου
σε λάκκο τον κρύβω χωρίς σταυρό
τρέχοντας
πιο μπροστά κι απ' τη σκιά μου
χωρίς σταματημό.
Μόλις που πεθύμησα μίαν αγκαλιά
μόλις και που ήρθε το σούρουπο
η ανάσα φουσκώνει στο στήθος μου
μια πυγολαμπίδα με κυκλώνει
πετώντας
κλείνω τα μάτια και την ακολουθώ...
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου