Στον οπωρώνα της καρδιάς
Όταν το Χειμώνα
ρίχνεις κουκουνάρια στη φωτιά
να ζεστάνεις την καρδιά
σε φοβίζει
ο κρότος του ραγίσματος
κι απομακρύνεσαι.
Τώρα στης Άνοιξης την καρποφορία
αντιλαλεί το δάσος της ανάμνησης.
Την απελευθέρωση
της ώριμης ξηρής ύλης
πώς να ξεφύγεις;
Πάψε να φυλακίζεις τις αισθήσεις σου!
Αυτό που πραγματικά φοβάσαι
γιατί δεν το ορίζεις
μα σε ορίζει
είναι το ρίγος της ζωής
στα διψασμένα κύτταρά σου...
Η ενέργεια σε κατακλύζει!
Δε γίνεται παρά να συμμετέχεις
σε ό,τι υπήρξες και είσαι
αιτία κι αποτέλεσμα μαζί...
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου