Στα καμίνια
Χύνονται οι καταρράκτες τ' ουρανού
σπάταλα στη χώρα των κοινών θνητών
κλέβοντας απ' την ουσία των θεών
χρώματα της Ίριδας, θάμπος του νου!
Στάχτη γίνονται στο φάσμα του καιρού
μέσα στα καμίνια του ασβέστη δες
καίγονται τα όνειρα που δεν τα θες
όσο δε βλέπεις τα δώρα του Θεού.
Δέος στην αλχημεία που δεν ξεχνά
άσπρα και μαύρα χέρια σαν προσευχή
στέλνουν περιστέρια μέσα στη σιωπή.
Κράμα σοφίας και συμφοράς ξανά
πάνω στην καμινάδα μίαν ευχή
χρώμα να στάξει στης ψυχής την οπή.
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου