Μάτια θαλασσιά

 Μάτια θαλασσιά

Πώς να το πω στη μάνα μου

και ποιος να με πιστέψει;

Τα θαλασσιά τα μάτια σου

πως μ' έχουνε μαγέψει!

Πού να βρω τώρα μάγισσες

τα μάγια να μου λύσουν;

Τα βλέφαρά σου φυλακές

 πίσω θα με γυρίσουν!

Τα θαλασσιά τα μάτια σου

δε θέλω να ξορκίσω

για να κοιτούν όπου κοιτώ

άλλα μην αγαπήσω...

#TsamakiPoems

Α μή τι άλλο

 

Α μή τι άλλο

Κοίταζε πολύ μακριά ενώ άναβε τσιγάρο

κι έτσι δεν κατάλαβε πως

πήραν φωτιά τα παντζάκια του.

Είχε τη μύτη του πολύ ψηλά

ενώ άναβε τσιγάρο

κι έτσι δεν κατάλαβε πως

πήραν φωτιά τα μουστάκια του.

Α μή τι άλλο καπνιστής

κοντόφθαλμος κι εγωιστής.

#TsamakiPoems

Απευθείας εξ' αποστάσεως

 Απευθείας εξ' αποστάσεως

Σκευοφύλακα καλό

παραδόξως θηλυκό

άλλην από 'σένα δε θα δω

και στον υπερθετικό βαθμό...

Διπλά τζάμια προστασίας

με δικλείδα ασφαλείας

άμωμη πάσης λοιδορίας

ούτε καν καχυποψίας.

Μάτια που πετούν φωτιές

τρίζουν δόντια φυλακές

έγινες βραχνάς που λες

αλεξίσφαιρος κορσές!

#TsamakiPoems

Η σημαία

 

Η σημαία

Την έσκισαν

την έκαψαν

την ξήλωσαν

την κρέμασαν στα μανταλάκια

την κρέμασαν στην κεραία

την κρέμασαν στα κάγκελα

όμως η αξία της δε σβήνει...

#TsamakiPoems

Ανάμεσα στους ανθρώπους

 Ανάμεσα στους ανθρώπους

Μια φορά κι έναν καιρό

ζούσε στη Γη

ένα ορφανό κοριτσάκι.

Όλοι το φώναζαν Ελλάδα

γιατί μπορούσε να κοιτάζει τον Ήλιο

στα μάτια χωρίς να καίγεται.

Τι παράξενο!

Ήταν ο μόνος άνθρωπος

που είχε λευκό δέρμα και μάτια γαλάζια.

Η Ελλάδα παρέμενε νέα κι όμορφη

καθώς τα χρόνια περνούσαν

και δεν άλλαζε.

Πολλοί είπαν πως ήταν δικό τους παιδί

μα η Ελλάδα φώναζε πως δεν ανήκε σε κανέναν.

Περπατούσε καμαρωτά

με την ψυχή της να πάλλεται

στο Ρυθμό της ζωής.

Άλλοτε την έβλεπαν ξυπόλητη

κι άλλοτε με το καλό της φουστάνι

ένα γαλάζιο με άσπρες ρίγες.

Κάποιοι ζήλευαν τα χαρίσματά της

και την περιέπαιζαν

ενώ άλλοι φρόντιζαν

να την πλησιάζουν φιλικά.

Εκείνη ζωγράφιζε το ζωοδότη Ήλιο

σε κάθε σπιθαμή γης όπου πατούσε

και τραγουδούσε τη θάλασσα

σε κάθε δάκρυ που έχυνε.

Ο μύθος λέει πως όταν η Γη χάθηκε

η Ελλάδα βρήκε καταφύγιο

στην αγκαλιά του Θεού.

Είναι η μόνη του ανθρώπινου είδους

που έμεινε να θυμίζει

πως η ψυχή δε χάνεται...

#TsamakiPoems