Για μια χαμένη έμπνευση
Ήταν μια έμπνευση που ήρθε αργά
δεν πρόλαβε καν στ' αστέρια να βρεθεί
όταν τη γείωσε μίαν αφορμή
σαν την αστραπή που χάνεται μετά.
Οίστρος χαμένης ζωής στα ξαφνικά
μέσα σε όνειρο χωρίς λογική
κίβδηλη παρουσία πώς να σταθεί;
Πάση θυσία το τίμημα ξεσπά.
Πάνω στη στέγη της ελπίδας, ζωή
αύρα ή παιχνίδι και σε τι βωμό;
Τρέμει πάλι η ψυχή μήπως χαθεί.
Δάκρυ ποτίζει αλάτι την πνοή
ψίθυρο ίσως από κάποιο Θεό
δύναμη πως βρίσκει για όσα ποθεί!
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου