Αποθαλασσία
Μου φάνηκε πως άκουσα το κύμα
φωνή με τ' όνομά μου να σκορπάει
μα έλα που η θάλασσα γελάει
πνίγει στις όχθες του νου κάθε κρίμα.
Στην άπνοια της καρδιάς, πετάχτηκα
αισθάνθηκα φιλί κι ένα χάδι
μα είχε νηνεμία στο σκοτάδι
στα δίχτυα του μυαλού μου πως αρπάχτηκα!
Μιας άλλης ζωής μου ξύπνησαν μνήμες
γοργόνα ήμουν, λέει, πετρωμένη
για κάθε ναυαγό, στερνή ελπίδα.
Αγάπησα πολύ, λέγαν οι φήμες
που όμως κατέληξα προδομένη
πώς τώρα νιώθω τόσο τη λεπίδα;
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου