Εκ φύσεως
Ποιος άνεμος καλή μου μυγδαλιά
τα πέταλά σου φέρνει και τα πάει;
Την ομορφιά σου τραγουδούνε τα πουλιά
της ζήλειας το αγκάθι πως τρυπάει!
Τεντώνεται η σάπια η μηλιά
τη δόξα μήπως κλέψει των ανθών σου
μα ο καρπός της δεν πάει μακριά
κατώτερος πολύ και των πικρών σου.
Το μήλο πάντα κάτω απ' τη μηλιά
ο άνεμος ποτέ δεν το σκορπίζει
με άνθη όμως της αμυγδαλιάς
απλόχερα το έδαφος στολίζει.
Έτσι λοιπόν κι ο κηπουρός
σκαλίζει τα φιλότιμα τα δέντρα
μα τον χειμώνα ξεριζώνει ο καιρός
όσα μ' αγκάθια μυρίζουν ψέμα.
#TsamakiPoems
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου