Η σημαία

 

Η σημαία

Την έσκισαν

την έκαψαν

την ξήλωσαν

την κρέμασαν στα μανταλάκια

την κρέμασαν στην κεραία

την κρέμασαν στα κάγκελα

όμως η αξία της δε σβήνει...

#TsamakiPoems

Ανάμεσα στους ανθρώπους

 Ανάμεσα στους ανθρώπους

Μια φορά κι έναν καιρό

ζούσε στη Γη

ένα ορφανό κοριτσάκι.

Όλοι το φώναζαν Ελλάδα

γιατί μπορούσε να κοιτάζει τον Ήλιο

στα μάτια χωρίς να καίγεται.

Τι παράξενο!

Ήταν ο μόνος άνθρωπος

που είχε λευκό δέρμα και μάτια γαλάζια.

Η Ελλάδα παρέμενε νέα κι όμορφη

καθώς τα χρόνια περνούσαν

και δεν άλλαζε.

Πολλοί είπαν πως ήταν δικό τους παιδί

μα η Ελλάδα φώναζε πως δεν ανήκε σε κανέναν.

Περπατούσε καμαρωτά

με την ψυχή της να πάλλεται

στο Ρυθμό της ζωής.

Άλλοτε την έβλεπαν ξυπόλητη

κι άλλοτε με το καλό της φουστάνι

ένα γαλάζιο με άσπρες ρίγες.

Κάποιοι ζήλευαν τα χαρίσματά της

και την περιέπαιζαν

ενώ άλλοι φρόντιζαν

να την πλησιάζουν φιλικά.

Εκείνη ζωγράφιζε το ζωοδότη Ήλιο

σε κάθε σπιθαμή γης όπου πατούσε

και τραγουδούσε τη θάλασσα

σε κάθε δάκρυ που έχυνε.

Ο μύθος λέει πως όταν η Γη χάθηκε

η Ελλάδα βρήκε καταφύγιο

στην αγκαλιά του Θεού.

Είναι η μόνη του ανθρώπινου είδους

που έμεινε να θυμίζει

πως η ψυχή δε χάνεται...

#TsamakiPoems

Σε δύο πλάνα

 Σε δύο πλάνα

Έλιωσαν τα χιόνια στις χώρες του νότου

μικρά ρυάκια σχηματίζονται στις άκρες 

λαμπυρίζουν στο φως του ήλιου

ζεσταίνουν τις καρδιές των ανθρώπων.

Τα χελιδόνια θα έρθουν σε λίγο

να πλέξουν τη φωλιά τους με το βραχιόλι του Μάρτη.

Στις χώρες του βορρά

ένας άλλος θεός κυβερνά

ερημοποίηση της ψυχής

μπροστά στο αναπόφευκτο...

Τα παλικάρια με τα ελαφίσια μάτια του ουρανού 

πυροβολούν τα όνειρά τους

κινούμενοι στόχοι οι ίδιοι

αποθανατίζουν την τελευταία εικόνα ζωής:

Τα μικρά τους στην αγκαλιά της μητέρας.

Ο ήχος των πολυβόλων ταράζει τις οπτασίες 

μα ευτυχώς όχι την ελπίδα...

#TsamakiPoems

Άτιτλο

Άτιτλο

Χαίρομαι για όσα άσχημα

πρόλαβα να μη γίνουν

ακόμα κι αν δεν τα χωράει ο νους μου!

Τι παράξενο!

Για κάποια μόλις δευτερόλεπτα

πέρασαν από μπροστά μου

τα χαιρέτησα και χάθηκαν...

Για όσα όμως πίεσα να γίνουν

παρά τη θέληση

κάποιας ανώτερης δύναμης (;)

αγωνιώ για την έκβασή τους...

#TsamakiPoems

 

Μια δημιουργία

 

Μια δημιουργία

Ένα κουτί παπουτσιών

λίγες εικόνες

χιλιάδες συναισθήματα...

Μικρού μήκους ταινία 

με δυο σκηνές.

Το εξώφυλλο νοσταλγικό.

Ανοίγει το κουτί χωρίς μουσική

γεμάτο με δάκρυα, φωτιά και αλμύρα.

Το περιεχόμενο θλιβερό

αναβιώνουν οι θύμησες.

Δεν έζησα τίποτα

μα τα είδα όλα...

Κλείνει το κουτί.

Απομένει μια γεύση πικρή 

αυτή του ξεριζωμού

100 χρόνια σα χθες...

#TsamakiPoems

Παντού το ίδιο

 Παντού το ίδιο

Πραγματικά δεν ξέρω που βρίσκομαι

στο ραγισμένο πάτωμα

ή στη σκισμένη ταπετσαρία του τοίχου;

Οι γωνίες στριμώχνουν τις φοβίες

ενώ η επιφάνεια διαλύει τα θετικά φορτισμένα σύννεφα...

#TsamakiPoems

Παγκοσμιο- ποίηση

 

Παγκοσμιο- ποίηση

Από τη προσωρινή ασφάλεια του καναπέ μου

παίρνω μια γεύση πολέμου

στέλνω νοερά τον οίκτο μου

μια βιαστική προσευχή

μακαρίζω την τεχνητή ειρήνη μου

και γυρίζω κανάλι

γυρίζω σελίδα στο πείραμα που δεν πετυχαίνει...Τοπικό # παγκόσμιο

Μαχόμενοι, άμαχοι

Θύτες, θύματα

Ηθικοί αυτουργοί και συνένοχοι

όλοι στο μεγάλο δικαστήριο των ψυχών

και πρώτη από όλους εγώ

μια σκιά που περιφέρεται άσκοπα

ζώντας παρασιτικά.

#TsamakiPoems