Ο κήπος του κόσμου
Έχοντας λουλούδια στην καρδιά
ψάχνουν τα μάτια χρώματα
να μυρίσει ευωδίες η ψυχή
μα τίποτα
οι αισθήσεις δεν ξεγελιούνται...
Κι αν ο κήπος του κόσμου
δεν ανθίζει
νύχια θα σκάψουν
σπόρο ψυχής, δώρο στην ερημοποίηση
κόκκινο της αρτηρίας, ρυάκι
τότε μόνον ο άνθρωπος
θα στολιστεί με Α.
.jpg)
Χρηστό μάθημα
Αν δεν ήσουν δίπλα μου
δεν θα με αγκάλιαζες
Έδινα, έδινα και μόνο έδινα
δεν ήθελα να πάρω
αν δεν σε είχα φιλήσει πρώτη
δεν θα με φιλούσες κι εσύ
με πότισες χολή με ξύδι
η συγνώμη σου
συκιά χωρίς καρπό
κι η παρουσία σου
οξύνει τη γεύση του φιλιού σου.
Αν δεν σου έδινα αγάπη
δεν θα ήξερα τι σημαίνει
Προδοσία
Κρανίου Τόπος η ψυχή μου...
.jpg)
#TsamakiPoems
Fight-or-flight
response
Κάθε φορά που ξεκλειδώνω την πόρτα
μου κόβεται η ανάσα
τι θα γίνει πάλι;
Κάνω ότι κοιτάζω ένα βιβλίο
και δίνω θάρρος στον εαυτό μου:
Προσποίησου κορίτσι μου την αυστηρή
μη σου ξεφύγει χαμόγελο
αν δείξεις άνθρωπος
θα σε φάνε τα θηρία.
Ετοιμάσου να τα δαμάσεις
στο ανύποπτο ξέσπασμά τους.
Πάλεψε χωρίς να ματώσεις την ψυχή σου.
Δεν απαντώ σε ερωτήσεις
που μου διασπούν το ετοιμόρροπο σενάριο.
Οφείλω να δείχνω υπεράνω
μόνο για να προστατέψω τους νεοσσούς.
Κάνω ότι πετάω για να ξεγελάσω τον φόβο τους
ίσως παραπλάνησω και τα άλογα.
Τα θηρία μας μυρίζουν
οι φλέβες μου φουσκώνουν.
Εδώ εμείς
στο τραγούδι μας
όλα καλά.
Κάθομαι γιατί ζαλίζομαι
Κάνω ότι δεν βλέπω
ούτε ακούω
ως πότε;
Τώρα θα γίνει το μπαμ
Και πάλι θα βγω στην αρένα.
Πάντα νικημένη αποχωρώ.
Αν κάποτε πεθάνω εκεί μέσα
στα πόδια τους
θα είναι αργά για επικήδειους
τώρα τους χρειάζομαι
κάθε ώρα...
Απολαμβάνουν κάποτε οι άνθρωποι το συμφέρον
ακαταλόγιστο των πράξεών τους ενώ τα θύματα αναλαμβάνουν το βάρος της
Ανάστασης...
Όχι δίκαιο!
.jpg)
Ανεκτίμητα
Γυναίκα
Ανεκτίμητη αξία
Υποτιμημένη διολισθαίνει στο χρηματιστήριο αξιών της ζωής
ενώ δίνει ζωή
είναι ζωή!
Άντρας
Ανεκτίμητη αξία
κακώς Υπερτιμημένος σε σχέση με τη γυναίκα
ενώ είναι σύντροφος αυτής
και συμμέτοχος
στη δημιουργία της ζωής.
Παράφραση με όλο το σεβασμό στον Καβάφη και προτροπή σε όλους μας:
τούτο ας προσπαθούμε τουλάχιστον
όσο μπορούμε: να μην εξευτελίζουμε
Τα ανεκτίμητα...
Εμείς εμάς και όλους μας
Αγάπη πορφυρή
Κείνη η βουή κατέκλυσε
τα μάτια, το μυαλό μου
και κι' εκείνος ο αλαλαγμός
στην Άλωση της πόλης
ήτανε που μου άνοιξαν
τα τρίσβαθα του χρόνου
να βγάλω από μέσα του
αγάπη κάποιας κόρης.
Από τα γεννοφάσκια της
σα δούλη στο παλάτι
ανώνυμη στους βασιλείς
γνωστή στη φρονιμάδα
κάποτε κατηγορήθηκε
για ένα πορφυρούν ιμάτιον
πως έκλεψε ενός Βυζαντινού
τη μέρα την αποφράδα...
Κανένας τους δεν έζησε
να μάθει την αλήθεια
πως τους εχθρούς διέταξαν
όταν θα μπουν στο κάστρο
όσους Πορφυρογέννητους
καρφώσει το σπαθί τους
τόσους θα λάβουν θησαυρούς
από ημισέληνο και τ' άστρο.
Η δούλη το διεσθάνθηκε
ίσως από βαθιά αγάπη
που έκρυβε στα στήθια της
για κάποιο Βυζαντινό
έτσι απ' το πρωί κινήθηκε
του έκρυψε το χιτώνα
και 'κει πάνω στη σφαγή
μπήκαν σε λαγούμι κρυφό.
Η Βασιλεύουσα έπεσε
πνίγηκε στην πορφύρα
ξένη σημαία σήμανε
τους νέους τους καιρούς
κι όσοι επέζησαν φτωχοί
για χρόνους υποταγμένοι
ενεδύθηκαν την υπομονή
ό,τι απέμεινε απ' αυτούς.
.jpg)
Του νερού
Εμένα που έπλεα σ' ωκεανών τα βάθη
με ανοιχτή ουρά και φυσητήρα
με βάζεις σε ποτήρι μισοάδειο
σε μια κουταλιά και λες: "κολύμπα".
.jpg)
#TsamakiPoems
