Προτροπή
Τόσης σοφίας το τίμημα βαρύ
πρώτα για' σένα που το φέρεις εντός
ύστερα για' μένα που μοιάζει εχθρός
έτη φωτός να μας χωρίζει μπορεί.
Αν κάνεις βήμα πίσω, βλέπεις γκρεμό
κόκκινα τα χείλη μου να σε καλούν
αν τους γυρίσεις πλάτη θα σ' αρνηθούν
μα αν τους ενδώσεις, θα σε πεις"μωρό".
Έρωτα βρίσκεις, στάθηκες τυχερός
άσε τη σοφία στην άκρη και πιες
όσο η ψυχή διψά μεθυστικά.
Άγος θα σηκώσεις, δεν είσαι θεός
όμως τα μάτια μου διάβασε και πες:
"Μόνο για 'σένα χάνω τα λογικά"
#TsamakiPoems
Έκφραση
Μου λείπει αυτή η επαφή
με το μολύβι και το χαρτί
που γλιστράει το χέρι να ζωγραφίσει
κι αφού η νόηση το μαλώνει
πως τάχα δεν ξέρει τον τρόπο
το πείθει να γράψει ποίημα...
Εγώ μου στερώ το χαρτί
εγώ και το θάρρος της έκφρασης
καθώς με λόγια ζωγραφίζω
πιο εύκολα.
100 χρόνια μετά
Ξυπνώντας με από ύπνον ελαφρύ
σαν ποιο νυχτοπούλι και ποιον να καλεί;
Η λαλιά του τι λέει ποιος ξέρει να πει;
Μου βγάζει ρίμες σε άγνωστα "γιατί".
Ίσως να είναι μια χαμένη ψυχή
που κάποτε ζούσε στην Ανατολή
το βιός της ν' άφησε κάποιο πρωί
για ένα ταξίδι σε άγνωστη γη.
Εκατό χρονών κι ακόμα να τη βρει
ο χάρτης κάηκε στην καταστροφή
ξεριζωμένο δέντρο πάνω στη γη
αγκάθια μνήμες θεριεύουν τα " γιατί".
Του παραδείσου δεν είναι πουλί
αμάν!
γι' αυτό και πένθιμα λαλεί
ωχ αμάν!
Την κόλαση σαν πέρασε, ωχ αλί
αμάν!
ψάχνει ακόμα τη νέα του γη
ωχ αμάν!
#TsamakiPoems
Θεία χάρις
Αστείρευτη ενέργεια
της προαιώνιας πηγής
εσέ που για κάθε χαμό
φέρνεις το δώρο της ζωής
εκλιπαρώ σε ταπεινά
για ένα ψήγμα σοφίας
στην πυξίδα της ψυχής μου
οδηγό θνητής πορείας.
#TsamakiPoems
Ξεκουράσου αγαπημένη
Για σε ψυχή που ξαφνικά
βιάστηκες να μας αφήσεις
κι ούτε να μας χαιρετήσεις
δεν πρόλαβες καλά καλά.
Δεν ακούς, είσαι μακριά
δεν έχω λόγια να σου πω
πόσο πολύ βαθιά πονώ
που δεν θα βρεθούμε ξανά.
Τα βάσανά σου τελειώνουν
σε μια γωνιά του ουρανού
βρήκες νέο σπιτικό.
Καλές ψυχές ανταμώνουν
μπρος στα παλάτια του Θεού
αστράφτει μάρμαρο λευκό.
Εις μνήμην της Π.Π.
#TsamakiPoems
Οι τρελοί του χωριού
Το 'μαθε όλο το χωριό
απ' την κυρα- Μαριγώ
πως στην κόρη, το Κρινιώ
βρήκε, λέει, καλό γαμπρό.
Έχει φήμη και λεφτά
στρέμματα και ζωντανά
όμως κι από ομορφιά
δεν του λείπει λεβεντιά.
" Θα τον δούμε τελικά;"
το χωριό τηνε ρωτά
" Τόσες μέρες πουθενά
ο γαμπρός με το χαλκά"
"Περιμέντε χωριανοί
πρώτ' ο Άγιος να τον βρει
στου Φανούρη τη γιορτή
τότε θα φανερωθεί"
"Πάει το ' χασε η θειά..."
Είπαν όλοι δυνατά
κι ο παπάς κι η παπαδιά
εκοιτάχτηκαν λοξά.
"Στη γιορτή του, ποια χρονιά;"
Το Κρινιώ ευθύς ρωτά
" Να μη γίνω και γριά
κι ερθ' ο χάρος τελικά..."
Επετάχτηκ' ο παπάς
πονηρός καλοφαγάς
" Με μια πίτα πώς τολμάς
και καλό γαμπρό ζητάς;"
" Σε δύο μέρες το πολύ
να του πας ψητό αρνί
βάλε και λευκό κρασί
και το τάμα σου θα βγει"
...
Πέρασαν χρόνια πολλά
το Κρινιώ γεροντονιά
πάψαν και τα προξενιά
μη χαλάσει η δουλειά...
Ο τρελός του χωριού
Ας με λεν όλοι τρελό
μιαν αλήθεια θα σας πω
" Τέτοιο τυχερό Κρινιώ
δε ματάδε το χωριό!"
" Του χωριού οι γνωστικοί
σάμπως να' ναι πιο τρελοί
μπούφοι πια και πετεινοί
αχταρμάς όλοι μαζί"
#TsamakiPoems
Διαγενεακή γέφυρα
Αποκοιμήθηκε η μνήμη
σε φόντο γκρίζο
έρχονται λοιπόν τραγούδια
για να χορέψει το παρόν
χρώματα και κίνηση
για να ζωντανέψουν οι φωτογραφίες.
Έλα όμως που το φόντο
γίνεται μαύρο...
Ας μπουν τα πράγματα
στη θέση τους
κι ας μην καλλωπίζεται η αισθητική
κομμάτια της ιστορίας
που πρέπει στη φορμόλη
να διατηρηθούν.
Φοβάται κανείς
μήπως το παζλ γίνει φάντασμα;
#TsamakiPoems
Δροσιά του πρωινού
Τι πιο ωραία καλημέρα
από μια γυναίκα που σε χαιρετά
από το ανοιχτό παράθυρο
του αυτοκινήτου της!
Μαλλιά μαύρα
που η πρωινή δροσιά τα χαϊδεύει
κόκκινο κραγιόν
κορνίζα στα λευκά δόντια
και μαύρα γυαλιά ηλίου
που βγαίνουν για να σε τιμήσουν...
" Πάω στη δουλειά "
κι η χαρά της ξεχειλίζει!
Κανένας δεν ξέρει πως
όταν ήταν μικρή
μπαίνοντας στην εφηβεία
μάτωσε για πρώτη φορά.
Ήταν τότε που η μητέρα
της έδωσε μια σφαλιάρα
αναίτια:
" Έγινες γυναίκα"
Στεναχωρέθηκε τότε:
"Γιατί;"
Μικροπαντρεύτηκε έπειτα
για να νιώσει πραγματικά γυναίκα...
Τίποτα
έκανε τέσσερα παιδιά
μήπως και βρει τη θηλυκότητα
και καθώς περνούσαν τα χρόνια
μεγάλωνε μαζί της κι αυτή
η παλιά γνωστή, άγνωστη απορία...
Όταν έσκυβε
στο χωράφι του άντρα της
να ξεριζώσει τις πατάτες
να σου πάλι εκεί
λες και μια αόρατη σφαλιάρα
φύτευε την ψυχή της
πάλι στο αδιέξοδο σκοτάδι.
Μέχρι που ένας ξάδελφος
λογιστής στο επάγγελμα
της ζήτησε βοήθεια.
" Μα δεν ξέρω τη δουλειά"
Μια βοηθός όμως
που ξέρει πάντα να μαθαίνει
προσφέρει από το υστέρημά της.
Με τον καιρό έγινε η μόνιμη
βοηθός λογιστή
ιδιαίτερα την περίοδο που οι φορολογούμενοι δίνουν και παίρνουν
.... βασικά μόνο δίνουν...
Μπορεί λοιπόν οκτώ μήνες το χρόνο
να φυτεύει, να ξεριζώνει
να κυλιέται
στα πατώματα της αυτοθυσίας
όμως είναι και τέσσερις μήνες
που λάμπει ο ουρανός!
Βάφεται, αγοράζει ρούχα
μπαίνει στο αμάξι της και χαιρετάει
τους πάντες:
" Καλημέρα, πώς είστε; Πάω στη δουλειά"
Πότε μια γυναίκα γίνεται γυναίκα;
Πότε σταματάει να είναι;
Αν σταματάει...
Τι σημαίνει μια σφαλιάρα; Πολλές;
Μπράβο και σφαλιάρα πάνε μαζί;
Ακόμα δεν ξέρει να πει...
Μα όποιος τυχερός ακούσει
το βροντερό χαιρετισμό της
ένα έχει να της πει:
" Να είσαι καλά Σωτηρία μου!"
κι αυτό το "μου"
το εννοεί
γιατί αυτή η γυναίκα
σου μεταδίδει τη δροσιά της.
Αφιερωμένο στη Σ. Γ.
#TsamakiPoems
Το αόρατο χέρι γράφει...
Δεν ενδιαφέρει ο ανταγωνισμός
στην αγορά του ολιγοπωλίου
ούτε έχει να κάνει με την υψηλή τιμή
εξάλλου αυτοί είναι οι όροι του παιχνιδιού...
το γιατί εγκαταλείψαμε τους αυχένες μας στους μαυραγορίτες
αυτό είναι που θα έπρεπε να μας προβληματίζει
το γιατί ακόμα δεν παλεύουμε
για την αυτάρκειά μας
αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να μας το συγχωρούμε...
Δουλεία στα καρτέλ
αντέχεται;
Και ερωτώ:
laissez-faire, laissez-passer?
#TsamakiPoems
"Εκεί που περιδιαβαίνεις
πλέξε με τη δάφνη στεφάνι
και χρίσε τον εαυτό σου
όπως εσύ ορίζεις εαυτόν...
Σπάσε τα χρηστήρια πινάκια
του παρελθόντος
αυτά λανθάνουν της οίησής σου"
Μια ιέρεια που κάποτε
μαρτυρούσε ευοίωνα
και μόνο στον αχό του όνοματός σου
ευτυχώς όμως, όχι πια...
#TsamakiPoems
