𝓡𝓮𝓰𝓲𝓷𝓪 𝓟𝓸𝓮𝓽𝓲𝓬𝓪: Αυγούστου 2023

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2023

Λιβάνι

Λιβάνι

Φρικτή για τον αυτόχειρα η ζωή

καμένο λάδι σε καντήλι παλιό

στολίζει τον τάφο εκεί στο γκρεμό

κανείς δεν έμεινε να πάει να δει.

Κι οπόταν Ψυχοσάββατο έχει 'ρθει

σε κύκλο τόσες ψυχές χορεύουν δες

καθώς με τα τρισάγια δίνονται ευχές

εκτός απ' εκείνου που το κρίμα ζει.

Μα ξάφνου πιάνει μπόρα θαρρείς γραφτό

κομμάτια ξεκολλάνε απ' την πλαγιά

ανοίγει ο τάφος, ανάσα καυτή.

Ο άνεμος ουρλιάζει από θυμό

κατάρα κι ανάθεμα παν μακριά

Θεού δικαιοσύνη μοιάζει αυτή.

#TsamakiPoems

Χρυσάφι

Χρυσάφι

Δροσιά του πρωινού μου εσύ
ομίχλη στη ματιά σου
για πες μου τι σε τάραξε
κι άλλαξε τη θωριά σου;

Το μόνο που πίκρανε
το μόνο που με λιώνει
είναι αυτός π' αγάπησα
και μ' έζωσαν οι πόνοι.

Ποιος είν' αυτός σπουργίτι μου
γιατί να μη σε θέλει
μη μ' άλλην αρραβώνιασε
μην είν' τυφλός δε βλέπει;

Αχ μάνα μου, τι να σου πω
φοβάμαι μη με μαλώσεις
που στο ξωκλήσι του Αη Λιά
του 'ταξα να με δώσεις.

Να σου τον δώκω ήλιε μου
να 'χετε την ευκή μου
μα πρέπει να ξέρω η χήρα 'γω
ποιος παίρνει τη ζωή μου.

Είναι ο γιος του άρχοντα
ο πρώτος, το καμάρι
που 'χει κορμί σαν αετό
και πρόσωπο φεγγάρι.

Τα πλούτη δε με μέλλουνε
νιάτα δε λογαριάζω
για την καρδιά του πες μου
και τα προικιά 'τοιμάζω.

Μανούλα ξεγελάστηκα
βιάστηκα ν' αγαπήσω
και τούτος τώρα μου ζητά
λίρες να του μετρήσω.

Στα μάτια μου μη τονε δω
ακούς εκεί, χρυσάφι
άντρα δεν έχω ούτε γιο
τα πλούτη του νισάφι!

Μου είπε πως με αγαπά
κι εγώ τον θέλω τόσο
μα τον γυρεύουνε πολλές
τι έχω εγώ να δώσω;

Χρυσή σου είν' η φρονιμάδα
μαζί με την καρδούλα σου
χαράμι σε φιλάργυρο ποτέ
άκου και τη μανούλα σου.

Αν δεν τον πάρω μάνα μου
θα πάω στο μοναστήρι
μαύρη θα είναι η ζωή
με ράσο και μαντήλι.

Κόρη και περιστέρα μου
λευκό μου αγγελούδι
νύφη να γένεις του Χριστού

παρά αρχόντου δούλη!

#TsamakiPoems

Ατελείωτο καλοκαίρι

Ατελείωτο καλοκαίρι

Μικρό παιδί

ξυπόλητο στην αλάνα

γυμνό στη θάλασσα

στίβεις αχόρταγα όλο το καλοκαίρι

μέσα στις κόρες των ματιών σου

σταγόνα ζωής δεν χαραμίζεις

και ξέρεις κάτι;

Καλά κάνεις!

Η ανάμνηση και μόνο

θα σε ξεδιψά

όταν θα γεύεσαι στυφό καρπούζι.

Σε μίαν άλλη ζωή

σα ρόδι κούφιο

εσύ θα αντέχεις

ναι

η αλμύρα του καιρού

θα σουφρώνει στα χείλη σου

με χώμα και θάλασσα

ενώ στα μάτια σου θα λαμπυρίζει

ένα καλοκαίρι χωρίς τέλος!

#TsamakiPoems

Της κολάσεως

Της κολάσεως

Ξεκίνησα να πάω διακοπές YES
σ' έναν παράδεισο με μιαν αιώρα
κατέληξα όμως στο Αγρίνιο
με νέες γνωριμίες, κακή μου ώρα.

Ποτέ δεν ήξερα κανένα Κλέων
κι αυτό δε με πείραζε διόλου
μα τώρα τον συνάντησα τυχαία
θαρρώ πως είναι σόι του διαβόλου.

Με παίρνει αγκαζέ χωρίς να θέλω
από το βράδυ μέχρι και το πρωί
στη ζέστη τσουρουφλίζει το πετσί μου
της κόλασης καζάνι σε μπεν μαρί.

"Κλέωνα" του λέω "άσε με λίγο"
"Ιδρώτα δεν έχω άλλο να δώσω
κοριτσάκι με γνώρισες ζουμερό
και κόκκαλα με ατμούς θα παραδώσω"

Τίποτα αυτός, εκεί στο χαμάμ του...
τον σπίτωσα κακήν κακώς, έτσι λέει
μάλλον για πάντα τον φορτώθηκα
γι' αυτό και η γάτα μου, η Σούζι, κλαίει.

Λέω να πάρω το ΚΤΕΛ κι όπου με βγάλει
αρκεί τον Κλέωνα να παρατήσω
φοβάμαι όμως μη με πάρει χαμπάρι

και σαν το διάολο έρθει ξοπίσω...

#TsamakiPoems

Κέλυφος στην άμμο

Κέλυφος στην άμμο

Τα πόδια μου δεν κουβαλάνε τη ζωή

μόνο τη σέρνουν στα ίχνη του χρόνου

είναι το διάβα μου, ραβδί του πόνου

πάνω στην άμμο που καίει την πνοή.

Ίσως δεν έμαθα να κολυμπάω

πως τώρα είναι αργά, δεν το ξέρω

αν έχω μοίρα στον ήλιο, τη θέλω

το γήρας μου με σύνεση μετράω.

Ένα κοχύλι, πριν το κύμα βγάλει

έχει ζωή, μυστικά πολλά κρύβει

δεν λιποψυχά, σφιχτά πως κλείνεται!

Στης θάλασσας θα ριχτώ την αγκάλη

βάπτισμα ζωής σαν δεύτερη ήβη

στο κέλυφος, η πέρλα θα γίνεται!

#TsamakiPoems

Μία φοράδα χέστηκε
κάποτε σ' ένα αλώνι
ήτανε κάποιας Μαρίας
που 'χε όμως κουτσό πόδι.

Μαρία με τα κίτρινα
που παριστάνει την κουτσή
επίδομα δεν παίρνει πια
κι εκδίκηση τώρα ζητεί.

Μήνυσε στους αρχοντάδες
που πέρα βόσκαν στη Βουλή
οκτώ χείρες βοηθείας
να προσφέρουν όλοι μαζί.

Όμως αγρόν ηγόραζαν
κάποιοι σφυρίζαν δεξιά
το μάγουλο εγύρισαν
κι οι άλλοι προς τ' αριστερά.

" Αν έχει μέλι ή δουλειά
διάβαινε κυρά Μαρία
φέρε τα χρυσά κουτάλια
ν' αυξηθεί η υπεραξία."

" Η γλώσσα της φοράδας μου
γλείφοντας στάζει μόνο μέλι
με μια προϋπόθεση
στον κ@λο να βάλεις χέρι... "

Έπρεπε να είσαι φίλε μου
στ' αλώνι για να γελάσεις
χταπόδι μέσα στο σκ@τό
χωρίς τηλεοράσεις.

Σαν τελείωσε η δουλειά τους
με κουστούμια λερωμένα
έβγαλαν όλοι τα ρούχα
να τα βρούνε μελωμένα.

Πήγαν μπρος εις τη φοράδα
και στο στόμα της στηθήκαν
όλοι με χρυσά κουτάλια
μ' ένα γκαρητό χεστήκαν.

Γέλασε η κουτσή Μαρία
και τους έδωσε μια μούτζα
" Κάντε τώρα μεταβολή
με υπόκλιση στη στρούγκα"

Το χταπόδι κι αν το πλένεις
το σαπούνι σου χαλάς
και τη βρώμα της Μαρίας
στο DNA σου κουβαλάς.

Γιατί η βρώμα της φοράδας
είναι εκείνη της ψυχής σου
με κουστούμι και γραβάτα
κοροϊδεύεις τη ζωή σου.