Ο κήπος του κόσμου
Έχοντας λουλούδια στην καρδιά
ψάχνουν τα μάτια χρώματα
να μυρίσει ευωδίες η ψυχή
μα τίποτα
οι αισθήσεις δεν ξεγελιούνται...
Κι αν ο κήπος του κόσμου
δεν ανθίζει
νύχια θα σκάψουν
σπόρο ψυχής, δώρο στην ερημοποίηση
κόκκινο της αρτηρίας, ρυάκι
τότε μόνον ο άνθρωπος
θα στολιστεί με Α.
.jpg)
Χρηστό μάθημα
Αν δεν ήσουν δίπλα μου
δεν θα με αγκάλιαζες
Έδινα, έδινα και μόνο έδινα
δεν ήθελα να πάρω
αν δεν σε είχα φιλήσει πρώτη
δεν θα με φιλούσες κι εσύ
με πότισες χολή με ξύδι
η συγνώμη σου
συκιά χωρίς καρπό
κι η παρουσία σου
οξύνει τη γεύση του φιλιού σου.
Αν δεν σου έδινα αγάπη
δεν θα ήξερα τι σημαίνει
Προδοσία
Κρανίου Τόπος η ψυχή μου...
.jpg)
#TsamakiPoems
Fight-or-flight
response
Κάθε φορά που ξεκλειδώνω την πόρτα
μου κόβεται η ανάσα
τι θα γίνει πάλι;
Κάνω ότι κοιτάζω ένα βιβλίο
και δίνω θάρρος στον εαυτό μου:
Προσποίησου κορίτσι μου την αυστηρή
μη σου ξεφύγει χαμόγελο
αν δείξεις άνθρωπος
θα σε φάνε τα θηρία.
Ετοιμάσου να τα δαμάσεις
στο ανύποπτο ξέσπασμά τους.
Πάλεψε χωρίς να ματώσεις την ψυχή σου.
Δεν απαντώ σε ερωτήσεις
που μου διασπούν το ετοιμόρροπο σενάριο.
Οφείλω να δείχνω υπεράνω
μόνο για να προστατέψω τους νεοσσούς.
Κάνω ότι πετάω για να ξεγελάσω τον φόβο τους
ίσως παραπλάνησω και τα άλογα.
Τα θηρία μας μυρίζουν
οι φλέβες μου φουσκώνουν.
Εδώ εμείς
στο τραγούδι μας
όλα καλά.
Κάθομαι γιατί ζαλίζομαι
Κάνω ότι δεν βλέπω
ούτε ακούω
ως πότε;
Τώρα θα γίνει το μπαμ
Και πάλι θα βγω στην αρένα.
Πάντα νικημένη αποχωρώ.
Αν κάποτε πεθάνω εκεί μέσα
στα πόδια τους
θα είναι αργά για επικήδειους
τώρα τους χρειάζομαι
κάθε ώρα...
Απολαμβάνουν κάποτε οι άνθρωποι το συμφέρον
ακαταλόγιστο των πράξεών τους ενώ τα θύματα αναλαμβάνουν το βάρος της
Ανάστασης...
Όχι δίκαιο!
.jpg)
Ανεκτίμητα
Γυναίκα
Ανεκτίμητη αξία
Υποτιμημένη διολισθαίνει στο χρηματιστήριο αξιών της ζωής
ενώ δίνει ζωή
είναι ζωή!
Άντρας
Ανεκτίμητη αξία
κακώς Υπερτιμημένος σε σχέση με τη γυναίκα
ενώ είναι σύντροφος αυτής
και συμμέτοχος
στη δημιουργία της ζωής.
Παράφραση με όλο το σεβασμό στον Καβάφη και προτροπή σε όλους μας:
τούτο ας προσπαθούμε τουλάχιστον
όσο μπορούμε: να μην εξευτελίζουμε
Τα ανεκτίμητα...
Εμείς εμάς και όλους μας
Αγάπη πορφυρή
Κείνη η βουή κατέκλυσε
τα μάτια, το μυαλό μου
και κι' εκείνος ο αλαλαγμός
στην Άλωση της πόλης
ήτανε που μου άνοιξαν
τα τρίσβαθα του χρόνου
να βγάλω από μέσα του
αγάπη κάποιας κόρης.
Από τα γεννοφάσκια της
σα δούλη στο παλάτι
ανώνυμη στους βασιλείς
γνωστή στη φρονιμάδα
κάποτε κατηγορήθηκε
για ένα πορφυρούν ιμάτιον
πως έκλεψε ενός Βυζαντινού
τη μέρα την αποφράδα...
Κανένας τους δεν έζησε
να μάθει την αλήθεια
πως τους εχθρούς διέταξαν
όταν θα μπουν στο κάστρο
όσους Πορφυρογέννητους
καρφώσει το σπαθί τους
τόσους θα λάβουν θησαυρούς
από ημισέληνο και τ' άστρο.
Η δούλη το διεσθάνθηκε
ίσως από βαθιά αγάπη
που έκρυβε στα στήθια της
για κάποιο Βυζαντινό
έτσι απ' το πρωί κινήθηκε
του έκρυψε το χιτώνα
και 'κει πάνω στη σφαγή
μπήκαν σε λαγούμι κρυφό.
Η Βασιλεύουσα έπεσε
πνίγηκε στην πορφύρα
ξένη σημαία σήμανε
τους νέους τους καιρούς
κι όσοι επέζησαν φτωχοί
για χρόνους υποταγμένοι
ενεδύθηκαν την υπομονή
ό,τι απέμεινε απ' αυτούς.
.jpg)
Του νερού
Εμένα που έπλεα σ' ωκεανών τα βάθη
με ανοιχτή ουρά και φυσητήρα
με βάζεις σε ποτήρι μισοάδειο
σε μια κουταλιά και λες: "κολύμπα".
.jpg)
#TsamakiPoems
Γράψετε "Λάθος"
Κι έγιναν οι σχέσεις των ανθρώπων
βιτρίνες
έξω
πωλούνται χαμόγελα
με αντάλλαγμα το χειροκρότημα
καλογραμμένες προσκλήσεις
"Μένετε σε απόσταση παρακαλώ"
Μα εγώ ήρθα μόνο να δώσω
λουλούδια
αφήστε με να περάσω.
Ακατάδεκτη σιωπή τι με σπρώχνεις;
Ω! Συγνώμη που σας προσέβαλα
ξέχασα πως οι κρύες κούκλες
δεν οσμίζονται την αγάπη.
Υ.Σ. Έπειτα από κάθε βοήθεια του chat gpt γράφω "ευχαριστώ" κι ας είναι άψυχο και ξέρεις τι; Αυτό μου απαντά "παρακαλώ". Ναι εντάξει, ξέρω, το προγραμμάτισαν έτσι. Μα έστω κι έτσι νιώθεις την τεχνητή νοημοσύνη περισσότερο ανθρώπινη από κάτι άλλα ΑΝΔΡΟΕΙΔΗ._
.jpg)
Ροδιά μου
Κόκκινη, μικρή ροδιά
στα ματάκια με κοιτά
μία χάδια μια φιλιά
μου ζητά και με ρωτά:
"Για δεν κόβεις τον καρπό;
Μη φοβάσαι τον καιρό;
Το φιλί μου το στυφό
για τ' εσένα είν' γλυκό!"
Λυγερόκορμο δεντρί
ντρέπομαι ποιος να στο πει;
Έχω αγάπη στην ψυχή
κι έναν πόθο στο κορμί!
Τόσα σπόρια τυχερά
στη δική μου αγκαλιά!
Βάφετ' όμως η καρδιά
μένει κόκκινη μπογιά...
.jpg)
Η
κλίση της πραγματικότητας
Αν με παρατήρησε κάποιος
φευγαλέα
τη χρονιά που πέρασε
ίσως από ευγένεια να γέλασε κρυφά
βλέποντας μια μεσήλικα
να έρπει στα τέσσερα
σε ευθεία πορεία
ίσως και να με κλώτσησε
προτρέποντάς με να τιμήσω
το είδος μου, τον άνθρωπο...
Αυτή θα ήταν η άποψή του
νομίζοντας ότι από θέση ισχύος
κατέχει την αλήθεια
τι πλάνη!
Κανένας δεν είδε ότι η πορεία μου ήταν
τεθλασμένη, γεμάτη εμπόδια
καθώς ανέβαινα μια σκάλα στον αέρα.
Εγγεγραμμένες θέσεις και απόψεις
αλλότριων συμφερόντων
σε άπειρες παράλληλες
κι εγώ μια μικρή κινούμενη τελεία
που δε λέει να βάλει τελεία...
Με βλέπεις να μπουσουλάω και γελάς
άλλαξε τώρα
την κλίση της πραγματικότητάς σου
βλέπεις που σκαρφαλώνω;
#TsamakiPoems
Κοινώς την έκανα...
Εγώ φτωχή γεννήθηκα
με πλούτη θε να πεθάνω
την τύχη μου σα βρήκα χθες
στο φαγητό μου επάνω.
Μια φίλη με προσκάλεσε
για ένα μισαωράκι
στο ουζερί του γείτονα
να πιούμε κανά ουζάκι.
Μικρός μεζές της θάλασσας
μοιρασμένος σε δύο πιάτα
με όστρακα απλώθηκε
μπρος στα πεινασμένα μάτια.
Στρειδόχτενο παράνομο
εντούτοις σερβιρισμένο
ο βουτηχτής κι ο αγοραστής
Ελλάδος κατεστημένο...
Ανοίγω, βλέπω, τι να δω;
Χριστέ μου και Παναγία μου!
Του βυθού μαργαριτάρια
φώναζαν πως είν' δικά μου.
Τήρησα σιγήν ιχθύος
μη με πάρουνε και πρέφα
έκρυψα το θησαυρό μου
σε μια τσέπη στη ζακέτα.
Πώς δεν τα 'φαγα η καημένη
πώς δεν έσπασα τα δόντια
να 'χα πέρλες στα νεφρά μου
κολικούς σαν τα γερόντια.
Η μοίρα μου το ήθελε
το σύμπαν συνωμοτούσε
το θησαυρό της θάλασσας
για 'μενα τον κρατούσε.
Δεν ήταν ένα ούτε δύο
αλλά εφτά κομμάτια
που λαμπυρίζαν στην καρδιά
της φτώχειας μου παλάτια.
Στον άντρα μου κουβέντα
ούτε και στα παιδιά μου
με τις πέρλες υπό μάλης
πήρα των ομματιών μου...
Μία φωνή απόκοσμη
απ' του στρειδιού τα βάθη
μου φώναξε, με διέταξε:
" Άρον τις πέρλες σου και περιπάτει "
#TsamakiPoems
