Από της παγάνας την ορμή
το ένστικτο με σπρώχνει πιο μπροστά
αόρατη στην ύλη του πευκοδάσους.
Ούτε βελόνα
δεν πέφτει στην ερημιά του νου
με την ανάσα κομμένη
σκόνη στα μάτια των κυνηγόσκυλων.
Μυρίζω το φόβο μου
σε λάκκο τον κρύβω χωρίς σταυρό
τρέχοντας
πιο μπροστά κι απ' τη σκιά μου
χωρίς σταματημό.
Μόλις που πεθύμησα μίαν αγκαλιά
μόλις και που ήρθε το σούρουπο
η ανάσα φουσκώνει στο στήθος μου
μια πυγολαμπίδα με κυκλώνει
πετώντας
κλείνω τα μάτια και την ακολουθώ...
#TsamakiPoems
Γλυκιά συσκότιση καθαρτική
Η βασίλισσα των βράχων
Στην αρχή ήταν ένα κορίτσι
προτού η θλίψη σκιάσει το βλέμμα της
και οι σκιές κλέψουν
την ανέμελη αθωότητά της.
Έκοψε ένα λευκό ρόδο
και το έριξε στη θάλασσα
τα κύματα να το αποθέσουν
στον υγρό τάφο της σιωπής εκείνου
μια ύστατη επιβεβαίωση
του παντοτινού χαμού.
Όμως ο βυθός ακατάδεκτος
επέστρεψε το δώρο.
Κτερίσματα δε χωρούν
στην ακατοίκητη κλίνη της μοναξιάς.
Τα κύματα έφεραν πίσω το ρόδο
πετώντας το με ορμή στην όχθη.
Η καρδιά του κοριτσιού
έσπασε σαν πέτρα.
Έμεινε ακίνητη στη θέση της
με το αίμα να κρυώνει στις φλέβες
ώσπου...έγινε βράχος.
Τριάντα πέταλα λευκά
σκορπίστηκαν
με το μοιρολόι του Ζέφυρου
το κοτσάνι θάφτηκε
στο γοερό δάκρυ της άμμου
και τα αγκάθια περήφανα
στόλισαν το κεφάλι
της βασίλισσας των βράχων!
Το χιόνι ήρθε απρόσκλητο
το άδοξο εκείνο καλοκαίρι
για να σημάνει
το τέλος μιας εποχής.
Μία διαφορετική ημέρα ξημέρωσε
κι ακόμη να νυχτώσει δε λέει...
Ο ουρανός ραίνει
τις χαμένες ψυχές
με λευκά, παγωμένα ροδοπέταλα!
#TsamakiPoems
Ας μην αυταπατώμαι
Δε φταίει ο κάθε χρόνος
γι' αυτά που δεν έρχονται
μεγάλο λάθος
να του φορτώνω παραλείψεις
λες κι είναι Θεός
τη ζήση μου να ορίζει
δειλό ανάθεμα
για τις δικές μου ελλείψεις!
Πως αναβάλλω
να με στήσω στο ειδώλιο
να με χρεώσω
όσα στο χρόνο καταλογίζω
μα είμαι μικρή και τιποτένια
δε με βρίσκω
στο βούρκο του εγωισμού
μολυβιά στο γκρίζο!
Τουλάχιστον να σώπαινα
έκλαμψη σοφίας
από τη Νέμεση
μήπως και γλιτώσω λίγο
γιατί αργά ή γρήγορα
πάνω μου θα έρθει
από τη θεία Δίκη
ποσώς θε' να ξεφύγω!
#TsamakiPoems
Μονόπρακτο
Επανέρχομαι
όχι όμως δριμύτερη...
Ανοίγει η αυλαία
κι εγώ κρυμμένη στον εξώστη
δίνω την ίδια πάντα παράσταση
για το αόρατο κοινό μου.
" Καλημέρα, με ακούτε;"
#TsamakiPoems
Απάντηση στα παιχνίδια του μυαλού
Υπό άλλες συνθήκες...
Άπειρα σενάρια του "αν"
άλλα εξόχως γοητευτικά
κι άλλα απο_ γοητευτικά.
Κατά βάση ανούσια αναφοράς
ως νοητές εικόνες, φαντασιοπληξίες
έως και επικίνδυνα
στην καλλιέργεια της υποψίας...
Η μαγική σκέψη
εύκολα ξεγελά, ξεδιψά
τη διψασμένη ψυχή
γι' αυτό προσοχή!
Η ουσία φωνάζει
στο "αλλά"
αντιλαλεί στη χασμωδία του καιρού
μα είναι η μόνη αλήθεια
και λάμπει
διπλό "α" και διπλό "λ", δύναμη!
Καλό και το μυαλό
αλλά τα μάτια καλύτερα...
Αλήθειαλάμπει!!!
Sisu
Στον γκρεμό της νύχτας
με τυλίγεις αγκαλιά
είμαι η δική σου ημισέληνος!
Εσώτερο φως
εκπέμπει στην ίδια συχνότητα
εις διπλούν!
Λιώνει το υλικό της ψυχής
παίρνοντας το σχήμα
της αγάπης μας!
Μπροστά στο αχανές κενό
τίποτα δεν μας τρομάζει...
#TsamakiPoems
Όποτε και όταν
Τα χείλη μας βάφονται χρυσά
με τις ευχές της αγάπης
ενώ η καρδιά γεμίζει ευγνωμοσύνη.
Η θετική ενέργεια
πασπαλίζει το δέντρο της ελπίδας.
Οι ευχές εξαερώνονται
και πιάνουν τόπο
στο θρόνο του παντοδύναμου!
Λαμπιόνι σπινθηριστό
η ζήση μας
λαχταρά να χαθεί στο αιώνιο φως!
#TsamakiPoems
Διαρρηγνύοντας αμφιβολίες
Κατέκλυσε το νεφέλωμα τ' ουρανού
συναισθήματα τη γη
κι ούτε μια ρίζα δε βλάστησε.
Στέρεψαν οι ωκεανοί
από το κατακλυσμιαίο πάθος
χύθηκαν οι ποταμοί αδηφάγοι
στα θαλάσσια ύδατα
κι έπειτα εξανεμίστηκε
κάθε ίχνος ευαισθησίας.
Μάταια ο βροχοποιός
περιφερόταν στην άνυδρη γη
οι επικλήσεις του
στείρες συγκίνησης
έπεφταν στο κενό
μόνο που στο ρήγμα της ψυχής του
δε νόησε να κοιτάξει...
#TsamakiPoems
Όσο με θυμάμαι
Ξυπνάει το θεριό μου
στη REM
με καταδιώκει αόρατα
βρίσκει τρόπους να με διακατέχει
κι εγώ τρέχω να προλάβω
το μέσο που θα μ' ελευθερώσει.
Σκηνές εναλλάσσονται
με την εσωτερική πάλη
να συνεχίζεται.
Τίποτα δε με γλιτώνει
παρά το πετάρισμα της καρδιάς
που με ξυπνά
αυτό που κοιμίζει τον εφιάλτη μου
με την ψευδαίσθηση του ονείρου...
#TsamakiPoems
